wezyr turecki, pasza Merzifonlu. Był synem oficera sipahiów i wychowankiem wielkiego wezyra Mehmeda Köprülii. Konsekwentnie starał się realizować jego ekspansywną politykę. W 1662 r. został admirałem i wsławił się w czasie oblężenia Kamieńca Podolskiego w 1672 r. W latach 1677-81 prowadził nieudaną wojnę z Rosją. Ponieważ Kara Mustafa był człowiekiem bardzo ambitnym, choć podobno niezbyt utalentowanym, postanowił wesprzeć powstańców węgierskich przeciwko Habsburgom. Chcąc się wzbogacić i wzmocnić swoją pozycję na dworze sułtana, postanowił zdobyć Wiedeń, stolicę cesarstwa Habsburgów. W 1683 r. z ok. 150-tys. wojskiem wspartym przez 20 tys. Węgrów wyruszył do Austrii. 13 VII 1683 r. rozbił obóz na płd. zach. od Wiednia i przystąpił do oblężenia miasta, choć szpiedzy informowali go o posunięciach cesarza i jego sprzymierzeńców. Wielki wezyr nie wierzył jednak, że Polacy wezmą udział w odsieczy i zdecydował się doprowadzić do konfrontacji. W czasie bitwy wiedeńskiej dowodził w samym środku szyku obronnego, a kiedy zorientował się, że sytuacja staje się niebezpieczna dla Turków, dał rozkaz do wycofania się, aby uniknąć rozbicia swojej armii. Wycofał się pod Budę, a następnie do Belgradu, gdzie 25 XII dowiedział się, że jest w niełasce u sułtana. Otrzymał od niego jedwabny sznur i nakaz oddania pieczęci oraz chorągwi Proroka, następnie został uduszony.