w starożytnym Rzymie nazywano tak najuboższych obywateli utrzymywanych przez państwo i zwolnionych z podatku oraz służby wojskowej. Marksiści mianem tym określali robotników najemnych (klasę robotniczą), a proletariuszami tych wszystkich, którzy podzielali z nimi poglądy marksistowskie (później leninowskie i stalinowskie - komuniści).
· I Proletariat: pierwsza na ziemiach polskich organizacja robotnicza utworzona przez L. Waryńskiego w 1882 r. w Warszawie (Międzynarodowa Socjalno-Rewolucyjna Partia Proletariat). Działała głównie w Królestwie Polskim. Jej program był oparty na tezach Marksa i Engelsa zawartych w "Manifeście komunistycznym". Zapowiadał walkę o równość, społeczną własność środków produkcji, bezpłatne szkolnictwo i powszechną rewolucję. Cele te miały być osiągnięte poprzez strajki, manifestacje i terror indywidualny. Kwestia wyzwolenia narodowego została pominięta podobnie jak sprawa ewentualnej reformy rolnej. Partia nie działała długo. Już w 1883 r. został aresztowany L. Waryński, a rok później większość działaczy. Ostatecznie organizacja została rozbita w 1886 r.
Choć Proletariat zdobył sobie grono sympatyków w różnych grupach społecznych, to jednak jego zasięg był dosyć ograniczony.
· II Proletariat (Mały) - partia nawiązująca do tradycji I Proletariatu. Strajki powtarzające się w Królestwie sprawiły, że w 1888 r. Marcin Kasprzak podjął ponowną próbę zorganizowania partii socjalistycznej - była to Polska Partia Socjalno-Rewolucyjna Proletariat (tzw. II Proletariat). Jej program koncentrował się na walce o rewolucję i całkowicie pomijał sprawy socjalne. Nic więc dziwnego, że partia ta nie zdobyła uznania wśród robotników.
Nie znalazłeś tego, czego szukasz na Bryku?
Jest tutaj pełno osób, które moga Ci pomóc!
Zadaj pytanie i otrzymaj szybką odpowiedź.
