elektor saski, król polski w latach 1697-1733. Człowiek bardzo ambitny, ale nieuczciwy i zarozumiały, niezbyt kulturalny i niezbyt inteligentny. Marzyło mu się uzyskanie władzy absolutnej (porównywalnej do władzy Ludwika XIV), nie przestrzegał praw i umów ani też przywilejów stanowych. Znany był z niepospolitej siły (potrafił w rękach łamać podkowy) i niepohamowanej pobudliwości erotycznej.
Tron polski zdobył dzięki przekupieniu polskiej szlachty, poparciu mocarstw ościennych (Austrii, Brandenburgii i Rosji) i szybkiemu działaniu, gdyż w rzeczywistości na elekcji wybrano francuskiego księcia Conti. August miał jednak bliżej na Wawel i zdołał wcześniej koronować się na króla polskiego. W tym celu przeszedł nawet na katolicyzm. Korona polska była mu potrzebna do wzmocnienia dynastii Wettinów w Saksonii i Rzeszy Niemieckiej, gdyż pragnął zdobyć władzę cesarską.
Swoją pozycję w Polsce zamierzał wzmocnić poprzez zdobycie Śląska (by uzyskać wspólną granicę z Polską) oraz Inflant (co miało ułatwić mu wprowadzenie władzy absolutnej w Saksonii), a także utrzymywanie wojska w Rzeczypospolitej. W razie trudności i oporu ze strony szlachty zakładał podział części polskich terytoriów pomiędzy sąsiadów.
By zdobyć Inflanty August II zaangażował się w 1700 r. w wojnę ze Szwecją (wojna północna). W celu ułatwienia tego zadania zawarł wcześniej przymierze z Rosją i Danią. Kampania od początku przebiegała fatalnie dla Polski. Król Szwecji, Karol XII, zajął prawie całą Polskę, a szlachta podzieliła się na dwa obozy: prosaski (konfederacja sandomierska) i proszwedzki (konfederacja warszawska), co doprowadziło do wojny domowej w Polsce. Sam August w 1706 r. został zmuszony do abdykacji z tronu polskiego (traktat w Altranstädt), ale powrócił nań po przegranej przez Karola XII bitwie pod Połtawą (1709 r.).
W latach 1710-14 August II usiłował wprowadzić w Polsce rządy absolutne. Sprowadził do Polski wojsko saskie i zaczął sondować opinie państw sąsiednich w tej sprawie oraz zawarł przymierze z Francją. Polityka ta doprowadziła do kolejnej wojny domowej w 1715 r., gdyż szlachta zawiązała w Tarnogrodzie konfederację przeciw Augustowi II i poprosiła o pomoc cara Piotra I, który wysłał swoje wojska do Rzeczypospolitej. Zagrożony detronizacją August II rozpoczął mediacje z carem. Ostatecznie podpisano pokój zatwierdzony na "sejmie niemym" w 1717 r., który uregulował wzajemne związki polsko-saskie. Po tych wydarzeniach August II zrezygnował z prób zacieśnienia unii polsko-saskiej.
Jego rządy to okres, kiedy Rzeczpospolita zaczęła staczać się ku upadkowi. Ciągłe walki różnych stronnictw magnackich sprawiły, że na 20 sejmów zwołanych za rządów króla aż 11 zostało zerwanych. Kraj został całkowicie zrujnowany w okresie wojny północnej, a państwa sąsiednie coraz częściej wtrącały się w sprawy Polski. Ostatnie lata swoich rządów poświęcił król na zapewnienie sukcesji w Polsce dla swojego syna Augusta III.
Nie znalazłeś tego, czego szukasz na Bryku?
Jest tutaj pełno osób, które moga Ci pomóc!
Zadaj pytanie i otrzymaj szybką odpowiedź.
