KLEKS AMBROŻY

J. Brzechwa Akademia pana Kleksa, bohater główny i tytułowy; nauczyciel i wychowawca chłopców z Akademii, postać niezwykła, obdarzona nadzwyczajnymi umiejętnościami.

Wygląd: Nie wiadomo jak wygląda: raz jest duży, raz mały. Tonie w obszernym ubraniu i trudno stwierdzić czy jest chudy, czy gruby. Jego ubranie zwykle składa się z długiego surduta (długiej, obcisłej marynarki) koloru czekoladowego lub bordo (ciemnoczerwony, buraczkowy), bardzo szerokich spodni, aksamitnej kamizelki barwy cytrynowej oraz sztywnego kołnierzyka i olbrzymiej kokardy zamiast krawata. Osobliwości stroju pana Kleksa to: wielkie jak śliwki szklane guziki u kamizelki, a także niezwykła ilość kieszeni. Jedna z nich jest umieszczona z tyłu surduta - to specjalne miejsce dla Mateusza. Twarz pana Kleksa jest równie charakterystyczna. Uwagę przyciąga zwłaszcza jego ogromny, ruchliwy nos, na którym tkwią srebrne binokle (okulary bez uchwytów na uszy) w kształcie roweru. Pan Kleks nosi długie wąsy koloru pomarańczy i wspaniałą gęstą brodę, czarną jak smoła. Jego oczy są mądre, a spojrzenie bardzo przenikliwe (tzn. pan Kleks wiele odgaduje, domyśla się i spostrzega, patrząc na jakąś osobę lub przedmiot). Głowę pana Kleksa porasta gęsta, rozwichrzona czupryna, która mieni się wszystkimi barwami tęczy. Opisując twarz profesora, nie można zapomnieć o piegach żółtego lub czerwonego koloru. Pan Kleks uważa, że "piegi znakomicie działają na rozum i chronią przed katarem", dlatego jego twarz jest nimi wprost upstrzona.

Życiorys: Niewiele informacji w utworze, wiadomo jedynie, że spotkał się z doktorem Paj-Chi-Wo i kupił od niego szpaka Mateusza, był uczniem tego chińskiego uczonego, który nauczył go wielu dziwnych i zagadkowych sztuk. Na końcu książki pan Kleks zamienia się w mały, bladoróżowy guzik. Jest to guzik z cudownej czapki bogdychanów, dzięki któremu szpak Mateusz może odzyskać ludzką postać.

Charakterystyka: Pan Kleks to niezwykła i tajemnicza postać. Potrafi wszystko: umie unosić się w powietrzu, powiększać przedmioty, leczyć chore sprzęty, ma doskonałą pamięć, przyrządza pyszne potrawy z kolorowych szkiełek i farb, choć sam żywi się pigułkami na porost włosów, które popija tajemniczym zielonym płynem. Kiedy coś zaginie, pan Kleks "wysyła oko na oględziny (oglądanie, przegląd)" i zguba zaraz się odnajduje. Dla swoich uczniów jest dobry, sprawiedliwy i serdeczny. Nagradza chłopców nie ocenami, lecz piegami. Organizuje im wspaniałe zabawy, na przykład poszukiwanie skarbów w parku lub nauka geografii w trakcie gry w piłkę, przy czym piłka to wielki globus. I jeszcze jedno: uczniowie Akademii nie opuszczają jej po lekcjach. Pan Kleks w czasie pobytu chłopców w szkole jest nie tylko ich nauczycielem, ale także opiekunem i wychowawcą. Uczy chłopców samodzielności i porządku.

Rola w utworze: nauczyciel i dyrektor Akademii, wychowawca.