H. Ibsen Dzika kaczka, bohater główny, mąż Giny, ojciec Jadwini
Wygląd: niewiele informacji w utworze
Życiorys: po aresztowaniu i osądzeniu ojca musiał rzucić studia, wyuczył się zawodu fotografa, jego naukę sfinansował wspólnik starego Ekdala, Werle. Również on pomógł mu wynająć pokój u pani Hansen, gdzie poznał swoją żonę - Ginę. Ekdalowie są małżeństwem od piętnastu lat, mają czternastoletnią córkę, Jadwinię
Charakterystyka: Hjalmar jest człowiekiem słabym i przeciętnym. Uważa siebie za kogoś wyjątkowego, lepszego od innych, myśli, że jest stworzony do rzeczy wyższych, dlatego prowadzenie atelier i domu całkowicie zrzuca na barki żony i córki, sam natomiast oddaje się myśleniu o wynalazku. Jak sam mówi, codziennie zamyka się w pokoju i marzy o stworzeniu czegoś, co zrewolucjonizuje fotografię. Jednak, tak naprawdę, nie jest on zdolny do podjęcia jakiegokolwiek działania, wie, że nie stworzy niczego nowego, więc odpowiedzialność za to zrzuca na Ginę, mówiąc, że jej przeszłość zabiła jego wynalazek
Bardzo celnie charakteryzuje Hjalmara doktor Relling, który uważa, że to otoczenie chciało widzieć w Ekdalu kogoś wyjątkowego, a on: "...został z wielkim trudem studentem, uchodził również u swoich kolegów za przyszłego luminarza. Był przystojny, krew z mlekiem, zupełnie w guście naszych podrastających podlotków. A ponieważ miał usposobienie łatwo zapalne, a przede wszystkim porywający głos i potrafił cudownie recytować cudze wiersze i cudze myśli..."
Hjalmar uważa siebie za kochającego ojca, ale zapomina przynieść córce prezent. Daje jej spis potraw z przyjęcia, mówiąc, że opowie, jak smakowały. Żali się jak ciężko pracuje, a kiedy dziewczynka chce mu pomóc przy retuszowaniu zdjęć, patetycznie mówi, że będzie pracował, dopóki starczy mu sił. Wreszcie zgadza się na pomoc dziecka, lecz upomina córkę, by nie psuła sobie wzroku i na nią zrzuca odpowiedzialność podjęcia decyzji. Jadwinia przestała chodzić do szkoły, a on do tej pory nie znalazł czasu, by ją uczyć
Hjalmar kreuje się na bywalca salonów, znającego się na rocznikach win i człowieka, który zna swoją wartość. Ubolewa ciągle nad losem swojego, jak go określa, biednego ojca, ale na przyjęciu udaje, że go nie widzi. Żonie zaś opowiada, że kiedy tylko dowiedział się o wyjściu ojca, podążył za nim. Nie potrafi docenić swego domowego szczęścia, choć żona i córka dbają o niego, oszczędzają na jedzeniu dla siebie, by Hjalmarowi podać ulubione kanapki z szynką. Usuwają przed nim każdą przeszkodę, Gina umawia klientów na popołudnie, wtedy, gdy mąż śpi, by mu nie przeszkadzać w ciągu dnia. Obie kobiety dbają o jego dobry humor, Jadwinia często opowiada ojcu coś przyjemnego, by był zadowolony. On jednak rzadko docenia ich starania. Z pewnością kocha swoją rodzinę, ale często jest rozdrażniony i niezadowolony
Jest próżny i przekonany o własnej urodzie, cieszy się, kiedy żona mówi mu, że dobrze wygląda we fraku. Kiedy Gregers zauważa, że przyjaciel przytył, odpowiada, iż zmężniał. Ujawnienie prawdy o przeszłości Giny sprawia, że Hjalmar postanawia się wyprowadzić z domu, odtrąca i nie chce już widzieć córki. Uważa, że jej miłość i przywiązanie były udawane. Gdy Gregers mówi mu, że Jadwinia postanowiła zabić kaczkę, by przekonać go o swej miłości, szuka córki. Mówi: "teraz wszystko będzie znowu dobrze, Gregers, myślę, że będziemy mogli rozpocząć nowe życie"
Nie może pogodzić się ze śmiercią dziecka, ma wyrzuty sumienia, że ją odtrącił. Relling, jednak znając jego skłonność do egzaltacji i patetycznych gestów, mówi do Gregersa: "Za kilka miesięcy mała Jadwinia będzie dla niego jedynie tematem do deklamacji (...) Usłyszy go pan łkającego i deklamującego o dziecku, które wydarte zostało przedwcześnie ojcowskiemu sercu. Zobaczy pan, jak się będzie lubował wzruszeniem, podziwem dla siebie samego i ubolewaniem nad sobą". W gruncie rzeczy prawda, którą przedstawił mu Gregers, nie była mu do niczego potrzebna, wymagała natomiast zajęcia jakiegoś stanowiska, zakłóciła jego spokój i wytrąciła z leniwego bytowania
Rola w utworze: człowiek małego formatu, dla którego jedna wiadomość z przeszłości zdołała zburzyć wszystko, co do tej pory osiągnął.