dużo dowodów na temat rozwoju ewolucyjnego strunowców dostarczają: anatomia porównawcza, embriologia oraz liczne wykopaliska i skamieniałości.
Strunowce stanowią typ o dużej różnorodności budowy. Ich cechą wspólną jest wykształcenie struny grzbietowej.
Typ Strunowce dzieli się na 3 podtypy:
Pierwsze kręgowce to ryby - zwierzęta żyjące w wodzie, oddychające skrzelami, pobierające tlen rozpuszczony w wodzie.
Następna gromada to płazy - zwierzęta żyjące na lądzie. Po wyjściu na ląd zwierzęta te musiały zmienić swój układ oddechowy (przystosowując go do pobierania powietrza atmosferycznego) oraz sposób poruszania się, co było związane z rozwojem kończyn i mięśni.
Warunki lądowe, a głównie wilgotność powietrza i temperatura spowodowały powstanie form lepiej przystosowanych, czyli gadów. Główną cechą, która pozwoliła tym zwierzętom na całkowite uniezależnienie się od środowiska wodnego, było powstanie błon płodowych ochraniających zarodek w jajniku.
W dalszym toku ewolucji z gadów rozwinęły się ptaki i ssaki. Zwierzęta te są już stałocieplne, ta cecha pozwoliła im uniezależnić się ostatecznie od warunków środowiska. Pojawienie się stałocieplności miało związek z ewolucyjnym rozwojem serca i krążeniem krwi u kręgowców. W sercu ryb występuje tylko jeden przedsionek i jedna komora, a krew krąży w jednym obiegu. Począwszy od płazów pojawiają się dwa obiegi krwi, tzn. obieg duży i obieg mały, zwany płucnym, a co za tym idzie rozwój serca. Zwierzęta stałocieplne, ptaki i ssaki, posiadają najbardziej rozwinięte serce składające się z 2 przedsionków i 2 komór. Ssaki, jako zwierzęta stojące najwyżej w drzewie rodowym, wykształciły żyworodność, jako sposób rozwoju zarodka.
Nie znalazłeś tego, czego szukasz na Bryku?
Jest tutaj pełno osób, które moga Ci pomóc!
Zadaj pytanie i otrzymaj szybką odpowiedź.
