Maciej Aleksy Dawidowski „Alek”

Urodzony 3 listopada 1920 roku. Był wysoki, szczupły, o niebieskich oczach i płowej czuprynie. Przez jego wzrost oprócz pseudonimu „Alek” miał także przezwisko „glizda”. Cały czas się uśmiechał, mówił szybko, dużo gestykulował. Był promienny, energiczny, gotowy do działania, pewny siebie i swoich opinii. Jego ojciec był dyrektorem Fabryki Karabinów, a matka zajmowała się domem. Relacje z rodzicami miał silne, a szczególnie z matką, która była przy nim na dobrze i na złe, znajdowała radę na każdy smutek. Rodzice dali mu dużo możliwości i wykształcenie. Uczęszczał do gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie, gdzie był w grupie harcerzy Buki, organizowaną przez nauczyciela geografii Leszka Domańskiego. Z mężczyzną podzielał pasję do kina. Alek uwielbiał narty, ponieważ był spragnioną i niespokojną duszą. Był urodzonym liderem, mimo tego, że nie obchodziło go uznanie kolegów, ci podążali za nim. W czasach wojny jego pierwszą pracą było pozostanie drwalem i dostarczanie drewna na opał, druga natomiast to pielęgnowanie odnalezionych w lesie zakopanych karabinów. Podharcmistrz, członek podziemnej organizacji „Wawer”, „Małego Sabotażu” oraz Szarych Szeregów. Uczestniczył oraz zainicjował wiele akcji na przykład niszczenie wystaw fotografii żołnierzy w mundurach niemieckich, zdejmowanie hitlerowskich flag własnymi rękami nawet w zatłoczonych miejscach, malowanie biało-czerwonych chorągiewek kredą 3 maja i 11 listopada. Jego najsłynniejszą akcją było zdjęcie tablicy zasłaniającej podpis pod pomnikiem Kopernika. Akcja ta rozsławiła go na cały kraj i nadała mu kolejny pseudonim „Kopernicki”. Alek był sprytny, podczas słynnej łapanki 17 stycznia niemieccy policjanci zawieźli go do obozu koncentracyjnego w Majdanku, ten jednak zbiegł. Aleksy Dawidowski zmarł poprzez postrzelenie w brzuch 30 marca 1943 roku w Akcji pod Arsenałem, która miała na celu odbicie Janka Bytnara z rąk gestapo. Został odznaczony krzyżem Virtutti Militari.