Szóstą planetą w kolejności względem Słońca oczywiście jest Saturn. Należy on do grupy czterech planet wyróżniających się gazową budową i znacznymi rozmiarami. Liczba znanych naturalnych satelitów z pewnością przekracza 20, ponadto wokół Saturna zauważyć można charakterystyczne i widowiskowe pierścienie. Z powodu szybkiej rotacji planeta ta jest znacznie spłaszczona w kierunku równikowym, poza tym liczne chmury o zabarwieniu żółtym tworzą poziome pasma i układają się równolegle w stosunku do równika planety. Kolejną cechą charakterystyczną Saturna jest to, że gęstość jego materii jest bardzo mała, mniejszej nawet od gęstości wody. Tak mała gęstość sprawia, że Saturn, który pod względem rozmiarów jest porównywalny z Jowiszem jest od niego trzykrotnie lżejszy.
Pierścienie Saturna.
Wokół Saturna wyróżnić można siedem podstawowych pierścieni oznaczonych literami D, C, B, A, F, G, E. Materia, z jakiej są one zbudowane to przede wszystkim drobne ciała, mogą to być zarówno niewielkie kryształki lodu w obręczach zewnętrznych, jak i nieco większe bloki skalne pokryte lodem, których średnicę mogą osiągać nawet kilometr długości, występujące w zasadzie bliżej w pierścieniach powierzchni planety. Promień największego z saturiańskich pierścieni dochodzi do blisko pół miliona kilometrów długości.
Przerwa Cassiniego.
Pierścienie wokół Saturna nie tworzą zbitej masy, pomiędzy nimi występują większe lub mniejsze przerwy. Największa taka szpara znajdująca się pomiędzy pierścieniami A i B została zauważona już w 1675 roku i od nazwiska odkrywcy, astronoma pochodzenia włoskiego, nazywa się Przerwą Cassiniego. Ma ona grubość ponad czterech tysięcy kilometrów. Jej powstanie wiąże się z obecnością Mimasa, księżyca Saturna, który swoimi oddziaływaniami grawitacyjnymi usuwa materię występującą w tych okolicach. Nie oznacza to jednak, że w tym obszarze panuje pustka, są tam obecne cienkie pasma materii. Saturiańskie pierścienie to najcieńsze tego typu zjawiska w kosmosie.
Naturalne satelity Saturna.
Na dzień dzisiejszy znanych jest ich ponad 20 i prawdopodobnie jest ich jeszcze więcej. Aż trzynaście księżyców zostało zaobserwowanych z powierzchni Ziemi, pozostałą cześć rozpoznano przy użyciu sond kosmicznych. Różnią się one zarówno wielkością jak i kształtem, wiele z nich nosi ślady zderzeniowe w postaci kraterów. Na przykład na wspomnianym juz Mimasie znajduje się wielki dół Herschel, jego promień przekracza 65 kilometrów a to stanowi blisko trzydzieści procent promienia samego satelity.
Tytan.
Saturn posiada drugiego pod względem rozmiarów satelitę w całym Układzie Słonecznym, Tytana. Jego materie stanowią skały i lód, posiada on nawet własną atmosferę, w które znajdziemy głównie azot, ale także związki cyjanowodoru (HCN). Na powierzchni Tytana panuje bardzo niska temperatura sięgająca niecałe 100K.
