Zjawisko fotoelektryczne zewnętrzne nazywa się wysyłanie elektronów z ciała które oświetlone jest promieniowaniem elektromagnetycznym.
1.Dla wszystkich fotokatod liczba wysyłanych fotoelektronów jest proporcjonalna do natężenia
jakie pada na fotokatodę światła.
2.Dla wszystkich metali występuje pewna minimalna częstotliwość światła (n01,n02), poniżej której
zjawisko fotoelektryczne nie będzie zachodzić
3.Prędkość największa fotoelektronów nie jest uzależniona od natężenia światła jakie pada, za to uzależniona jest od
częstotliwości, zatem od długości fali światła.
Największa energia wysyłana z anody fotoelektronów to:
Efot.=1/2mu2=eU0
Energię kwantu można zapisać w następujący sposób: E=h*n E=h*c/l
Energia kinetyczna elektronu jest równa energii fotonu którą należy pomniejszyć o pracę konieczną na
wyrwanie elektronu z powierzchni metalu (mówiąc inaczej: pracę wyjścia W0)
Równanie Einsteina-Millikana wygląda w taki o to sposób: Ek=h*n-W0
1eV=1e*1V=1,602*10-19C*1V=1,602*10-19J ----------1eV=1,602*10-19J
2 prawa które tyczą się zjawiska fotoelektrycznego:
1.Energia fotonów wysyłanych podczas naświetlania metalowej płytki nie jest uzależniona od
natężenia promieniowania, jest zależna jedynie od jego długości fali.
2.Ilość elektronów wysyłanych z płytki jest wprost proporcjonalna do natężenia promieniowania
jakie pada na nią.
Masa fotonu: m= h*n /c2 = h/c*l c = l/T = l*n n = 1/T n = f = c/l
Pęd fotonu: p = mf*c = h*n/l = Ef/l = h/lf
Energia kinetyczna: Ek = 1/2*mU2=eU
Pęd elektronu: pe = 2me*Ek = 2me*Ue
