Tantalowe męki - męczarnie wynikające z pożądania rzeczy, które znajdują się na wyciągnięcie ręki w wielkiej obfitości, a jednak są niedostępne; wieczne męki głodu, pragnienia i strachu: Nie lubię przechodzić koło cukierni - przeżywam wtedy iście Tantalowe męki.
• Powiedzenie "Tantalowe męki" ma swoje korzenie w mitologii starożytnych Greków. Panujący w Lidii król Tantal (Tantalos) straszliwie obraził bogów, częstując ich w czasie uczty pieczenią, jaką kazał przyrządzić ze swego własnego syna, Pelopsa. Strącony przez Zeusa do Tartaru, Tantal cierpiał wieczyste męki. Pierwszą torturą było niewyobrażalne pragnienie - Tantalos stał po szyję w wodzie, ale gdy tylko próbował nabrać ręką odrobinę płynu i zwilżyć nim zeschłe wargi, woda natychmiast wyparowywała; podobnie działo się z jedzeniem: okropny głód, wypalający mu trzewia, potęgował się jeszcze przez fakt, iż różne owoce o cudownych barwach i zapachach znajdowały się na wyciągnięcie ręki. Jednak gdy Tantal chciał zerwać choć jeden z nich, gałęzie od razu się oddalały. Taka była druga tortura. Trzecią było zaś ciągłe zagrożenie śmiercią - tuż nad głową Tantala wisiał głaz, który w każdej chwili mógł spaść.