utwór poetycki stylizowany na testament, w którym artysta żegna się ze światem żywych, wyraża swoją ostatnią wolę i życzenia, np. Wielki Testament F. Villona, Testament mój J. Słowackiego.
"Po pierwsze, biedne tchnienie moie
Oddaię wielkiey Troycy świętey;
Na boże składam ie pokoie
W kościele Panny Wniebowziętey;
Pokornie prosząc zmiłowania
Dziewięci iasnych chórów nieba:
Niechay się łaska ich nie zbrania
Zanieść podarek ten gdzie trzeba.
(...)
Item, me ciało grzeszne zdaię
Ziemi, wielmożney rodzicielce;
Robactwo się ta niem nie naie;
Głód ie wysuszył nazbyt wielce.
Niechże ie przyimie żyzne łono:
Co z ziemi, w ziemię się obraca;
Wszelka rzecz, słusznie mówią pono,
Chętnie do swego mieścca wraca."
(F. Villon Wielki Testament)
Nie znalazłeś tego, czego szukasz na Bryku?
Jest tutaj pełno osób, które moga Ci pomóc!
Zadaj pytanie i otrzymaj szybką odpowiedź.
Korzystanie z portalu oznacza akceptację Regulaminu.
Polityka Cookies. Prywatność. Copyright: INTERIA.PL 1999-2023 Wszystkie prawa zastrzeżone.