postmodernizm

okres w kulturze zachodniej, który rozpoczął się w l. 60. XX w., epoka "ponowoczesna", rozwijająca się wraz z obumieraniem ideałów nowoczesności i postępu. Ideały te inspirowały rozwój kultury europejskiej przez 200 lat, od czasów oświecenia, i przeżyły się wraz z powstaniem społeczeństwa postindustrialnego. Postmodernizm powstał w opozycji do nich. Kwestionuje znaczenie racjonalnych działań, obiektywności nauki, metodycznego dochodzenia do prawdy. Podważa sens uniwersalnych etyk, całościowych doktryn filozoficznych. Propaguje model życia bez norm, pluralizm przekonań, relatywizm światopoglądowy, przyzwolenie dla wszelkich odmienności. W dziedzinie kultury pozostaje w opozycji wobec wszelkich programów, tendencji i stylów obowiązujących w sztuce modernistycznej. Swobodnie przełamuje bariery między sztuką elitarną i masową, włącza sztukę w mechanizmy rynkowe, odrzuca wymóg oryginalności, zezwala na naśladowanie, pochwala eklektyzm i grę konwencjami. Nie uznaje uniwersalnych norm i wartości estetycznych. Przedstawiciele: K. Vonnegut, R. Federman, J. Kosiński, G. G. Marquez, M. Kundera, U. Eco i in.