celowe ukształtowanie warstwy brzmieniowej utworu dla nadania jej szczególnych walorów estetycznych i znaczeniowych. Polega ono na tym, że pewne głoski powtarzają się w utworze częściej niż to zdarza się przeciętnie, co daje się zauważyć i wpływa na odbiór dzieła. Powtarzalność ta może mieć charakter regularny (rym, rytm, aliteracja). Może też polegać na nagromadzeniu pewnych dźwięków w określonych partiach tekstu. W szczególnych przypadkach instrumentacja może pełnić funkcję onomatopeiczną. Celem instrumentacji jest zwrócenie uwagi na warstwę dźwiękową tekstu, niekiedy nabierające cech swobodnej zabawy dźwiękami (futuryzm, dadaizm).
Instrumentacja uwydatnia również znaczenie tekstu, np. nagromadzenie głosek szczelinowych w wierszu L. Staffa Deszcz jesienny podkreśla nastrój smutku.
Nie znalazłeś tego, czego szukasz na Bryku?
Jest tutaj pełno osób, które moga Ci pomóc!
Zadaj pytanie i otrzymaj szybką odpowiedź.
