figura retoryczna polegająca na przedstawieniu jakiegoś zjawiska, postaci, przedmiotu w sposób wyolbrzymiający jego wygląd, znaczenie i oddziaływanie. Może polegać na użyciu przesadnych wyrażeń, epitetów, ekspresywnej intonacji lub na całościowym ukazaniu zjawiska, postaci i przedmiotu w sposób przesadny. Używanie hiperboli jest znakiem silnego zaangażowania emocjonalnego mówiącego i ma wywołać podobną reakcję u odbiorcy. Hiperboliczność była jeszcze na początku XX w. jedną z uznanych cech stylu poetyckiego. W prostej postaci hiperbola występuje również w związkach frazeologicznych języka potocznego: pękać ze śmiechu, szaleć ze szczęścia, tonąć we łzach.
