historyk rzymski, pochodzący prawdopodobnie z Galii lub północnej Italii. Za czasów cesarza Wespazjana rozpoczął karierę administracyjną, pełniąc kolejno urzędy namiestnika Brytanii i Galii Belgijskiej, kwestora, senatora, konsula i prokonsula prowincji Azja. Jednocześnie zajmował się studiami historycznymi i w 98 r. wydał swoje pierwsze monografie: Żywot Juliusza Agrykoli, a następnie Germanię - rozprawę o plemionach germańskich. Jego największe dzieła to bez wątpienia Roczniki i Dzieje. W tych pierwszych zajmuje się historią Rzymu w latach 14-68, w Dziejach natomiast opisuje rządy dynastii Flawiuszy (lata 69-96). Tacyt koncentrował się głównie na życiu cesarzy i ich dworu, arystokracji i samej stolicy, natomiast niewiele uwagi poświęcił życiu prowincji.
Starał się sumiennie zebrać znane mu fakty i przeprowadzić ich rzetelną krytykę, choć nie ustrzegł się przed osobistą niechęcią do cesarstwa. W nieuzasadniony sposób zafałszował obraz niektórych cesarzy (np. Tyberiusza), bardzo krytycznie (choć inteligentnie i wnikliwie) analizował rzeczywistość cesarskiego Rzymu, gloryfikując czasy republikańskie.
Potrzebujesz pomocy?
Już uciekasz?
Nie znalazłeś tego, czego szukasz na Bryku?
Jest tutaj pełno osób, które moga Ci pomóc!
Zadaj pytanie i otrzymaj szybką odpowiedź.
