filozof grecki, syn rzeźbiarza Sofroniskosa z Aten. Początkowo - podobnie jak ojciec - zajmował się rzeźbiarstwem, ale przede wszystkim interesowała go filozofia oraz sprawy polityczne. Przez pewien czas był zwolennikiem demokracji (popierał Peryklesa), ale z czasem stał się jej wrogiem. W latach 424-422 p.n.e. brał udział w wojnie peloponeskiej i odznaczył się wtedy wielkim męstwem.
Za swoją najważniejszą misję uważał jednak nauczanie młodzieży, gdyż twierdził, że jest to jego obowiązek względem państwa - robił to za darmo. Zazwyczaj gromadził wokół siebie słuchaczy (spacerując po mieście) i zadawał im wiele pytań na tematy etyczne, chcąc w ten sposób ustalić zasadnicze pojęcia, a przy okazji dowieść, jak ograniczona jest ludzka wiedza. Sam często mawiał, iż "wie, że nic nie wie". Sokrates uważał, że najwyższym dobrem jest cnota, którą rozumiał jako doskonałość w wykonywaniu podjętych zadań. Zdecydowanie zwalczał głoszone przez sofistów tezy o względności prawdy; uważał, że prawda jest tylko jedna.
Ponieważ Sokrates nie zawahał się skrytykować posunięć najważniejszych polityków, bardzo szybko zaczął być dla nich niewygodny. W dodatku wśród jego uczniów znaleźli się Kritiasz i Alkibiades - zdecydowani przeciwnicy demokracji, co wykorzystano jako pretekst do wytoczenia Sokratesowi procesu o ateizm i deprawację młodzieży (399 r. p.n.e.). Sąd skazał go na karę śmierci poprzez wypicie cykuty. Choć uczniowie chcieli zorganizować mu ucieczkę, filozof nie zgodził się na to i wypił truciznę. Jego nauki znamy głównie z przekazów Platona, Ksenofonta i Arystofanesa, gdyż Sokrates sam nigdy ich nie spisał.
Nie znalazłeś tego, czego szukasz na Bryku?
Jest tutaj pełno osób, które moga Ci pomóc!
Zadaj pytanie i otrzymaj szybką odpowiedź.
