hiszpański konkwistador i zdobywca Peru. Urodził się w biednej chłopskiej rodzinie we Frujillo i dlatego nie zdobył żadnego wykształcenia (nie umiał nawet czytać). Aby poprawić swój los, zaciągnął się do wojska i wraz ze swoim oddziałem został wysłany do Ameryki Południowej, gdzie uczestniczył (od 1502 r.) w podboju Kuby, Haiti i Panamy. Przez parę lat mieszkał w Panamie.
Kiedy usłyszał o legendarnej krainie złota w państwie Inków (Peru), postanowił ją zdobyć. W 1524 r. zorganizował pierwszą ekspedycję, która jednak nie dotarła do celu. Pizarro nie poddał się i w 1526 r. zorganizował drugą wyprawę i dotarł do Rio Santa w Peru. Bogactwa tego kraju zrobiły na nim ogromne wrażenie i postanowił udać się do Hiszpanii, by zdobyć pieniądze na podbój Peru. W 1529 r. król Karol I (cesarz Karol V) wyznaczył Pizarra na gubernatora Peru i dał mu 180 ludzi oraz 3 statki.
Nową ekspedycję do Peru Pizarro zorganizował w styczniu 1531 r. W listopadzie 1532 r. wkroczyła ona do Tumbes (w Peru), a następnie do Cajamarca, gdzie doszło do rzezi Inków. Podbój kraju ułatwiała tocząca się tam wojna domowa, a poza tym kapłani inkascy wzięli Hiszpanów za wysłanników boga Wirakoczy i powstrzymali wodza Atahualpę przed walką z najeźdźcami. Pizarro wykorzystał to: zabił wodza (mimo otrzymanego okupu w złocie) i zajął stolicę Peru - Cuzco.
W 1534 r. całe państwo Inków zostało podbite, a rok później Pizarro założył Limę, stolicę wicekrólestwa Peru. W 1538 r. kazał stracić Diega de Almagro (z którym wcześniej organizował wyprawy), gdyż zaczął z nim rywalizować o władzę i bogactwa. Kolonizacja Peru przez Pizarra miała szczególnie okrutny i bezwzględny charakter. Bez skrupułów mordował Indian i kradł wszystko, co miało jakąś wartość. Szybko doprowadził więc do upadku kultury Inków. W 1541 r. został zamordowany przez stronników Almagra.