18 I 1919 r. rozpoczęła się w Wersalu pod Paryżem konferencja, na którą przybyli przedstawiciele 28 państw zwycięskiej koalicji. W istocie jednak o najważniejszych sprawach decydowała tzw. wielka trójka, czyli David Lloyd George (premier Wielkiej Brytanii), Georges Clemenceau (premier Francji) oraz Thomas Woodrow Wilson (prezydent USA). Do Rady Najwyższej weszli jeszcze Vittorio Orlando (premier Włoch) i przedstawiciel Japonii.
Od samego początku na konferencji toczyły ze sobą spór Wielka Brytania i Francja, Anglicy byli bowiem przeciwnikami francuskich planów co do Niemiec. Osiągnęli już swój główny cel, dla którego przystąpili do wojny, gdyż złamana została niemiecka potęga morska, teraz zaś już tradycyjnie starali się o to, by Francja nie wzmocniła się zbytnio na kontynencie. Francuzom natomiast zależało na złamaniu niemieckiej potęgi gospodarczej i politycznej.
Trudnym problemem było wypracowanie wspólnego stanowiska politycznego wobec nieobecnej na konferencji Rosji.
W Wersalu interesy polskie reprezentowali Ignacy Paderewski i Roman Dmowski. Przyznano Polsce Pomorze Wschodnie bez Gdańska (choć włączono go do polskiego obszaru celnego) i prawie całą Wielkopolskę. O przynależności Warmii, Mazur i Górnego Śląska miał natomiast zadecydować plebiscyt. Polski parlament ratyfikował te postanowienia 31 VII 1919 r. Gen. Józef Haller dokonał 10 II 1920 r. zaślubin Polski z Bałtykiem.
Traktat pokojowy z Niemcami podpisano w Wersalu (traktat wersalski), a z ich sprzymierzeńcami zawarto odrębne traktaty pokojowe (traktat w Neuilly, traktat w Saint-Germain, traktat w Sérves, traktat w Trianon).