Gleby w Polsce zaczęły się tworzyć po ustąpieniu lądolodu. Początkowo były to gleby tundrowe. Po ociepleniu klimatu powstały inne rodzaje gleb. Większość z nich to gleby strefy umiarkowanej. Ponad 80% powierzchni kraju zajmują gleby bielicowe, rdzawe, brunatne i płowe.
Gleby bielicowe i rdzawe są glebami mało żyznymi. Tworzą się w warunkach lasu szpilkowego. Cechują się małą zawartością próchnicy i kwaśnym odczynem. W Polsce występują na ogół na terenach piaszczystych pokrytych lasem sosnowym. Najczęściej są to stożki sandrowe.
Gleby brunatne i płowe tworzą się w warunkach lasu liściastego. Najczęściej powstają na glinach lub skałach lessowatych. Gleby brunatne są słabo kwaśne lub obojętne, o średniej lub wysokiej żyzności. Gleby płowe są mniej żyzne niż brunatne.
Innymi glebami występującymi w Polsce są:
Do określania wartości użytkowej gleb wprowadzono w Polsce podział na 6 klas bonitacyjnych.
Z powyższego zestawienia wynika, że w Polsce przeważają gleby średnie i słabe, a ilość gleb najlepszych i bardzo dobrych jest znikoma.
Do określenia wartości użytkowej gleb wprowadzono w Polsce podział na 6 klas bonitacyjnych
Klasa bonitacyjna | Rodzaj gleb | % powierzchni kraju |
klasa I | najlepsze | 0,5 |
klasa II | bardzo dobre | 2,8 |
klasy IIIa i IIIb | dobre | 23,3 |
klasy IVa i IVb | średnie | 39,8 |
klasa V | słabe | 22,7 |
klasa VI | złe | 11,9 |