WÓJCIK ZENEK

I. Jurgielewiczowa Ten obcy, bohater główny; tytułowy "obcy".

Wygląd: Kiedy Ula obserwuje Zenka podczas snu, chłopiec wygląda na wyczerpanego i zmęczonego: jego cera ma szarawy kolor, policzki są zapadnięte, nad zamkniętymi powiekami dziewczyna dostrzega ładne, gęste brwi. Zenek ma ciemne włosy. Jest ubrany w zniszczoną wiatrówkę i ciemne drelichowe spodnie. Ubranie pociemniało od wilgoci. Chłopiec ma zranioną stopę, którą owinął kawałkiem brudnej szmaty. Zenek ma szesnaście lat, jest wysoki i szczupły, zwinny, zręczny i silny.

Życiorys: Zenek Wójcik - jest to "obcy", który pewnego dnia pojawił się na wyspie. Od dwóch tygodni wędrował autostopem z Wrocławia do Strykowa. Poszukiwał brata nieżyjącej już matki - Antoniego Janicy. To jedyny krewny chłopca, który był mu bliski. Chłopiec opuścił Wrocław, uciekając od swego ojca (właściciela warsztatu samochodowego), który nadużywał alkoholu i znęcał się nad synem.

Według ostatnich informacji, wujek budował most w Tymianicach. Przez ostatnie dwa lata Zenek nie miał z Janicą kontaktu. Zdołał się jednak dowiedzieć, że prawdopodobnie przebywa on z całą załogą w Strykowie - gdzie rozpoczęto budowę.

Chłopiec nosi ze sobą skarb - jedyną pamiątkę po poszukiwanym wujku - srebrny kompas przywieziony z Indii (Janica był w czasie wojny technikiem na statku, podróżował po Azji i Afryce). Chłopiec marzy, by w przyszłości zostać marynarzem.

Charakterystyka: Zenek jest skrytym, nieufnym, zamkniętym w sobie chłopcem, przypomina chwilami zaszczutego psa Dunaja. Jest tajemniczy, zamknięty w sobie, czujny. Ukrywa swe uczucia i myśli. Cechuje go małomówność. Wszystko to dlatego, że nie zaznał w domu miłości i bezpieczeństwa. Bezbłędnie rozpoznaje, że bezdomny Dunaj wiele wycierpiał i ktoś bardzo go bił. Być może los Zenka był bardzo podobny.

Zenek jest odważnym chłopcem. Za wszelką cenę chce osiągnąć swój cel - odnaleźć wujka. Zdaje sobie sprawę, że od tego zależy jego przyszłość. Zenek jest bardzo samotny, ale potrafi sobie radzić. Niestety, czasem musi się uciekać do kradzieży. Nie widzi innej możliwości zdobycia pożywienia. Stać go także na bohaterstwo. Kiedy mało brakuje, aby spłoszony koń wciągnął wóz i siedzące na nim dziecko wprost pod koła rozpędzonej ciężarówki, Zenek ryzykując własnym życiem ratuje dziecko. Nie zależy mu na podziękowaniach, bardziej boi się odkrycia jego prawdziwego nazwiska i odesłania do ojca. Chłopiec staje też w obronie napadniętego przez łobuzów Dunaja. Wie, że skrzywdzony po raz kolejny pies może stracić resztki zaufania do ludzi.

Zenek to wrażliwy, spragniony przyjaźni chłopiec. Darzy zaufaniem Ulę. Wyczuwa, że dziewczyna dobrze go rozumie i z jakiegoś powodu także jest nieszczęśliwa. W końcu obydwoje łączy młodzieńcza miłość. Pod wpływem Uli Zenek odzyskał zaufanie do ludzi, zrozumiał, że kradzież, oszustwo to poważne przewinienia. Dzięki wrodzonej szlachetności, chłopiec naprawił swe błędy.

Rola w utworze: Zenek jest jednym z chłopców, którzy nigdy nie zaznali szczęśliwego dzieciństwa i sami muszą troszczyć się o siebie. Autorka ukazuje trudy życia, jakich bohater doświadczał.