KOWALIK ANIELA

M. Musierowicz Kłamczucha, bohaterka główna, tytułowa, nastolatka.

Wygląd: Aniela jest zgrabną dziewczyną, brunetką, o czarnych oczach. Ma ładne zęby i różowe policzki. Zna atuty swojej urody, umie też wykorzystać swój urok osobisty. Autorka tak o niej pisze: "Drobna czarnowłosa dziewczyna o wielkich okularach", "Miała dużo tego, co nazywa się urokiem osobistym", "Sama sobie też się podobała". Wynika stąd, że Aniela nie miała kompleksów na punkcie swojego wyglądu - co więcej, uważała, że jest inteligentna, posiada osobisty urok i wiele zdolności, przede wszystkim talent aktorski.

Jako uczennica Aniela ubiera się nieciekawie, szaro i skromnie. Jej wygląd ulega przemianie, gdy pod przybranym nazwiskiem Franciszki Wyrobek podejmuje pracę w domu Pawła. Nieumiejętny makijaż i źle uczesane włosy pasują do wizerunku niedouczonej, prymitywnej i leniwej dziewczyny z prowincji, jaką kreuje Aniela. Wybierając się na spotkanie ze swoją pracodawczynią, dziewczyna utapirowała włosy, wpięła w nie klamrę Tosi, mocno skropiła lakierem; na twarzy zrobiła krzykliwy makijaż, ubrała starą, poszarzałą bluzkę z tandetnym żabotem, a do tego jaskrawo niebieskie dżinsy. Wyglądała na dziewczynę zupełnie pozbawioną gustu.

Życiorys: Aniela Kowalik ma piętnaście lat i jest uczennicą najpierw klasy ósmej, a potem pierwszej klasy Liceum Poligraficznego w Poznaniu. Aniela mieszka w Łebie, potem wyjeżdża do Poznania, gdzie mieszka u państwa Kowalików, krewnych jej ojca. Matka dziewczyny zmarła, wychowuje ją ojciec, rybak dalekomorski. Jest porywczy, szybko się denerwuje, bardzo kocha córkę, ale coraz trudniej mu ją zrozumieć. Aniela przyjaźni się z Kasią - córką sąsiadki. Po śmierci matki mama Kasi zaopiekowała się Anielą, dlatego dziewczyny traktują się jak siostry.

Aniela coraz lepiej radzi sobie w Poznaniu, znajduje pracę, udaje się jej wynająć pokój u cioci Lili. Może także realizować swój talent aktorski. Przeżywa wiele zabawnych przygód, dorasta, dojrzewa i przekonuje się, że aby osiągnąć cel, realizować marzenia, wcale nie trzeba kłamać.

Charakterystyka: Aniela to dziewczyna o wybuchowym temperamencie, spontaniczna i gwałtowna. Jednocześnie łatwo popada w zadumę i pogrąża się w marzeniach. W ważnych momentach potrafi być opanowana i spokojna. Nie lubi płakać, chyba że chce kogoś wzruszyć. Rzadko popada w przygnębienie, nigdy się nie załamuje, bo wie, że musi się znaleźć wyjście nawet z najtrudniejszej sytuacji. Zaletą Anieli, która niestety była powodem wielu jej kłopotów, był fakt, że bohaterka nie umiała biernie czekać na rozwój wypadków, musiała działać i bywało, że się nad tym co robi wcale nie zastanawiała. Tak było, kiedy w furii uderzyła Pawła.

Aniela jest bohaterką dociekliwą, ciekawą świata, ludzi i przyrody. Łatwo nawiązuje kontakty z innymi i ma na nich ogromny wpływ. Jest zdolną, oczytaną uczennicą: "(...) ustawiła rzędem swoje ulubione książki. Były wśród nich komedie Fredry, cały Ibsen, Strindberg i Szekspir, antologia dramatu amerykańskiego, Wyspiański i Słowacki". Aniela ma zmysł artystyczny, sama próbuje grać różne teatralne role. Swoją znajomością teatru zadziwia samego Dmuchawca, który powierza jej rolę Hamleta w reżyserowanym przez siebie przedstawieniu.

"Była osobą energiczną i pełną życiowej dynamiki. Nigdy nie wahała się bez potrzeby w obliczu jakiejś decyzji". Aniela to obowiązkowa, pracowita dziewczyna z wyobraźnią. Samodzielna i konsekwentna w dążeniu do celu: "Muszę - twardo postanowiła Aniela. Bez wątpienia trzeba było to zrobić, zmarnować taką szansę - znaczyłoby okazać niewybaczalny bezwład i głupotę". Niestety ma też wady, jest nieszczerą, zarozumiałą egoistką, uparcie okłamującą bliskich: "Wszystko według planu - myślała triumfalnie Aniela wprawiając hamak w łagodny ruch wahadłowy. Naprawdę ciekawe, że ludzie połkną każdą bajeczkę jeśli im się poda w sposób wiarygodny - uśmiechnęła się z pewną wyższością". Na jej obronę można wskazać fakt, iż szczerze kocha ojca (co wyjawia w listach) i, choć kłamie, później mówi prawdę ciotce i próbuje wzbudzić dla siebie współczucie.

Kocha Pawła pierwszą, szczerą miłością. Dla niego jest zdolna do wyrzeczeń i ryzyka. Podejmuje decyzję wyjazdu do obcego sobie miasta, musi sama w nim sobie radzić, decyduje się nawet na podjęcie nauki w liceum poligraficznym, choć to całkowicie niezgodne z jej zainteresowaniami. Zazdrosna i zapamiętała w gniewie, gotowa przebaczyć mu wszystkie przewinienia. Stopniowo krytycznie ocenia Pawła, umie dostrzec, że jego postępowanie wobec znajomych dziewczyn nie jest uczciwe. Potrafi też otwarcie mu o tym powiedzieć.

Postępowanie Anieli Kowalik budzi w czytelniku mieszane uczucia, nie można jej ocenić jednoznacznie. Początkowo zachowuje się egoistycznie, za wszelką cenę dąży do raz wyznaczonego celu. W czasie akcji powieści Aniela staje się coraz bardziej sympatyczna. Dziewczyna potrafi krytycznie ocenić swe postępowanie i przezwyciężyć swój egoizm i pracować nad sobą. Dzięki temu zyskuje na atrakcyjności i zdobywa zaufanie czytelników.

Rola w utworze: barwna, ciekawa, bardzo sympatyczna bohaterka.