M. Ende Momo, bohater drugoplanowy; najlepszy przyjaciel Momo, stary, niski, przygarbiony człowiek. Pochylał głowę lekko na bok, nosił okulary. Był powolny: na wszystkie zadane mu pytania nie odpowiadał od razu tylko się uśmiechał, ważąc słowa. Nigdy się nie spieszył, toteż zdarzało się, że udzielał wyjaśnień po tak długim czasie, że rozmówca zapomniał już dawno o swoim pytaniu. Omijano go z daleka, bo uważano, że plecie bez związku. Sądził, że całe nieszczęście świata pochodzi z kłamstw, toteż starał się, by nie powiedzieć nieprawdy, nawet niechcąco. Chętnie i starannie wykonywał swoją pracę, a wtedy przychodziły mu do głowy wielkie myśli, którymi dzielił się tylko z Momo. Dziewczynka była dla niego prawdziwą przyjaciółką, bolał po jej stracie i szukał jej bardzo długo. Zgodził się oddać szarym panom sto tysięcy godzin swojego czasu na okup za nią. To dowód jak bardzo ją kochał i jak mu jej brakowało. Pracował odtąd wytrwale, spiesząc się, by jak najprędzej Momo wróciła. Zapominał o jedzeniu, spaniu, odpoczynku. Często nie wiedział, czy jest noc, czy dzień, tylko bez wytchnienia zamiatał ulice. Powrót dziewczynki i odzyskanie skradzionego czasu uszczęśliwiły starca niezmiernie. Znowu stał się wielkim, nieodłącznym towarzyszem czarnookiej mieszkanki amfiteatru.
Nie znalazłeś tego, czego szukasz na Bryku?
Jest tutaj pełno osób, które moga Ci pomóc!
Zadaj pytanie i otrzymaj szybką odpowiedź.
