B. Leśmian O Aladynie i o lampie cudownej, bohaterka epizodyczna; córka sułtana, niezwykle piękna. Chciała przejść przez miasto, by w nurcie rzeki zobaczyć swą piękną twarz. Sułtan rozkazał więc, by mieszkańcy ukryli się w domach, nie wychodzili na ulice, bo mogliby spojrzeniem skazić cudowne oblicze jego córki. Jeden Aladyn okazał się nieposłuszny i ukryty w trzcinach nad rzeką obserwował księżniczkę. Pojawiła się w białej sukni, białych pantofelkach i z białą zasłoną na twarzy. Twarzyczkę też miała bielutką i cudowną. Aladyn zakochał się w niej. Po pokonaniu przeszkód i zerwaniu jej zaręczyn z Karminem, synem wezyra, Aladyn poślubił ją. Była bierna, naiwna, nie miała własnego zdania, ale była piękna. Gotowa była poślubić Karmina, a potem z radością została żoną Aladyna. Łatwo ją podszedł czarownik i pozbawił cudownej lampy, a Aladyn znowu musiał odzyskiwać lampę i księżniczkę.
Nie znalazłeś tego, czego szukasz na Bryku?
Jest tutaj pełno osób, które moga Ci pomóc!
Zadaj pytanie i otrzymaj szybką odpowiedź.
