A. Camus Dżuma, bohater drugoplanowy; kaznodzieja, "uczony i wojujący jezuita"
Wygląd: człowiek o surowym spojrzeniu fanatyka religijnego
Życiorys: Zajmuje się "św. Augustynem i Kościołem afrykańskim". Nie rozumie sytuacji, w jakiej się znalazł. Będąc świadkiem śmierci małego synka sędziego Othona, przeżywa wewnętrzną przemianę. Pod wpływem tego przeżycia przestaje postrzegać dżumę jako karę za grzechy, stara się pomagać zarażonym, włącza się w prace formacji sanitarnych. Usiłuje nieść ulgę cierpiącym: "stanął w pierwszym szeregu ratowników, to znaczy znalazł się tam, gdzie według swego mniemania powinien się znaleźć". Zarażony umiera, trzymając w rękach krzyż
Charakterystyka: Epidemię uważa za karę za grzechy, organizuje więc tydzień modlitw. Przekonany jest o miłosierdziu bożym, uważa, że nie należy w nie wątpić niezależnie od okoliczności. Wierzy, że wystarczy modlitwa, a reszta jest w gestii Boga. Surowy, oschły, ma cechy fanatyka religijnego, jest bezwzględny, podczas kazania mówi: "Bracia moi doścignęło was nieszczęście, bracia moi, zasłużyliście na nie"
Rola w utworze: Kolejny bohater, który zmienia swój sposób myślenia o ludziach i świecie. Przestaje być zimny i obojętny, zaczyna być człowiekiem - współczuje, pomaga, ratuje, choć wcześniej myślał, że jeśli ludzi dotyka nieszczęście, to dzieje się to z woli Boga