W. Szekspir Król Lear, bohaterka drugoplanowa; najstarsza córka Leara: obłudna, zimna, przebiegła, okrutna. Jest inicjatorką wszelkich działań przeciw Learowi i namawia do nich siostrę. Gardzi ojcem, bo okazał się słaby, dał się zwieść, przestał być królem. Nazywa go kapryśnym starcem, który nie wie, czego chce. Okazuje, iż jej miłość do ojca była tylko udaniem, gdy był silnym władcą. Wtedy musiała go słuchać, teraz już nie musi udawać
Dyryguje siostrą, śląc do niej listy z poleceniami, ale też nie do końca jej ufa. Nie kocha męża, sprzeciwia się, gdy książę Albanii bierze w obronę Leara, dla niej jest to oznaka słabości. Obwinia go o tchórzostwo i miękkość, gdyż książę jest przeciwny wojnie z Francją. Sama podejmuje decyzje, mówiąc drwiąco i nazywając męża "capem":
"Muszę w domu
Zamienić role i mężowi memu
Dać w rękę kądziel"
Gdy zakochała się w Edmundzie, ani chwili nie wahała się, by wyrazić w liście do niego pragnienie pozbycia się męża. Gdy jej machinacje zostały odkryte, otruła siostrę, by nie dostał się jej Edmund, a sama przebiła się sztyletem. Słusznie mąż nazwał ją szatanem, "z gruntu zepsutą, zbestwioną istotą"
Nie znalazłeś tego, czego szukasz na Bryku?
Jest tutaj pełno osób, które moga Ci pomóc!
Zadaj pytanie i otrzymaj szybką odpowiedź.
