G. Flaubert Pani Bovary, bohaterka epizodyczna; pierwsza żona Karola, 45 letnia kobieta, wdowa po komorniku z Dieppe. Miała 1200 franków renty, uchodziła więc za dobrą partię. Była brzydka, "sucha jak szczapa" i pokryta pryszczami. Otwierała listy, adresowane do Karola, śledziła go, była zazdrosna, a kiedy przyjmował w gabinecie pacjentki, podsłuchiwała przez ścianę. Skarżyła się na zawroty głowy, nerwy i płuca. Ciągle robiła mężowi wymówki, że o niej zapomina, kocha inną, prosiła o więcej miłości. Kiedy zauważyła, że Karol często jeździ do Bertaux, pozwalała sobie na aluzje i docinki pod adresem panny Roualt. Kazała mu przysiąc z ręką na książce do nabożeństwa, że już nigdy tam nie pojedzie
Pewnego dnia okazało się, że jej osławiony majątek, to kilka sprzętów i ubrań, a dom w Dieppe jest obciążony hipoteką. W tydzień po awanturze z rodzicami Karola, Heloiza dostała krwotoku podczas rozwieszania bielizny na podwórku. Następnego dnia zmarła
