serce leży w śródpiersiu nad przeponą. Podstawą jest zwrócone ku górze, nieco w prawo i do tyłu, a koniuszkiem w dół, w lewo i w stronę mostka. Jest to narząd zbudowany z tkanki mięśniowej sercowej, będącej odmianą tkanki mięśniowej poprzecznie prążkowanej.
Serce znajduje się wewnątrz jamy osierdzia, wypełnionej płynem osierdziowym likwidującym tarcie. Od wewnątrz jest wyścielone błoną włóknistą pokrytą śródbłonkiem - wsierdziem. Jama serca jest podzielona podłużną przegrodą na część lewą i prawą. W każdej z dwu części wyróżniamy przedsionek i komorę. Między przedsionkami i komorami występują otwory zaopatrzone w zastawki przedsionkowo-komorowe, zabezpieczające przed cofaniem się krwi w czasie skurczu komór.
Na powierzchni serca znajdują się naczynia wieńcowe. Mają one za zadanie doprowadzać do serca tlen i składniki odżywcze oraz odprowadzać produkty przemiany materii.
Regulacją czynności serca zajmują się: układ nerwowy autonomiczny (niezależny od naszej woli) i układ hormonalny.
Pracę serca można podzielić na kilka faz:
Płynąca w tętnicach krew powoduje podnoszenie się i zapadanie ścian tętnic na skutek przenoszenia się fali ciśnienia. Dzięki temu wyczuwamy tętno, czyli puls. Tętno bada się najczęściej w okolicach nadgarstka. W spoczynku u osób dorosłych tętno wynosi ok. 70 uderzeń na minutę. Ciśnienie, jakie krew wywiera na ścianki, u osób dorosłych w stanie spoczynku wynosi około 120/80 mm Hg (milimetrów słupa rtęci). Liczba 120 oznacza wartość ciśnienia w czasie skurczu komór, a liczba 80 - wartość ciśnienia w czasie rozkurczu komór. (patrz rys. 13 strona 27)
Nie znalazłeś tego, czego szukasz na Bryku?
Jest tutaj pełno osób, które moga Ci pomóc!
Zadaj pytanie i otrzymaj szybką odpowiedź.
