kontrola działania genów, zapewniająca ich ekspresję w określonym natężeniu, miejscu, czasie. R. g. może zachodzić na kolejnych etapach od transkrypcji poprzez translację aż po powstanie funkcjonalnych cząsteczek białka. Główny poziom r. g. dotyczy transkrypcji. Może to być kontrola pozytywna, polegająca na przyłączeniu do promotora czynników białkowych niezbędnych do związania polimerazy RNA i zapoczątkowania transkrypcji, lub kontrola negatywna, polegająca na zablokowaniu promotora przez specyficzne receptory. U procaryota podstawową jednostką r. g. jest operon. U eucaryota r. g. jest znacznie bardziej złożona w związku z inną organizacją komórkową, jak i z procesami rozwoju i różnicowania się komórek, prowadzącymi do trwałego wyłączenia funkcji genów, których produkty nie są potrzebne w danym typie tkanki. Najbardziej radykalne wyłączenie może się dokonać przez trwałą kondensację chromatyny, czego skrajnym przykładem jest inaktywacja jednego chromosomu X u samic ssaków (ciałko Barra).
Nie znalazłeś tego, czego szukasz na Bryku?
Jest tutaj pełno osób, które moga Ci pomóc!
Zadaj pytanie i otrzymaj szybką odpowiedź.
