Rozmowa mistrza Polikarpa ze Śmiercią (nieznanego autora), jest utworem epicznym, a dokładniej dialogiem średniowiecznym. Opowiada o mistrzu Polikarpie który zapragnął ujrzeć Śmierć. Na jego proźby zanoszone do Boga ukazuje mu się Śmierć, w postaci kobiecego trupa okrytego chustą. Opowiada o sobie, począwszy od grzechu pierwszych ludzi, kiedy to się narodziła. Z jej słów wynika że ma moc nad wszystkimi ludźmi, bez względu na ich pozycje społeczną.

Motyw ten jest dość mocno związany ze średniowiecznymi "tańcami śmierci" - nurtem w sztuce w którym ukazani są ludzie i bogaci i biedni, podążający w tanecznym orszaku wraz z trupami.

Plan wydarzeń:

1. Prośba do Boga o pomoc w spisaniu dzieła i do ludzi, aby z uwagą je przeczytali.

2. Historia mistrza Polikarpa, który prosił Boga o ujrzenie Śmierci za życia.

3. Wizerunek Śmierci jako rozkładającego się kobiecego trupa.

4. Mowa Śmierci dotycząca jej nieuchronności i małego znaczenia człowieka wobec jej wszechmocy.

5. Śmierć opowiada o nagrodzie, jaką po śmierci otrzymają dobrzy ludzie.

6. Refleksja Śmierci nad przemijalnością ludzkich poczynań.