Chciałabym przedstawić Aleksego „Alka” Dawidowskiego jednego z głównych bohaterów książki Aleksandra Kamińskiego pt. „Kamienie na szaniec”. Chodził do renomowanego gimnazjum. Pochodził z dobrego domu. Jego ojciec był kierownikiem fabryki, a matka była mądrą i życzliwą kobietą. Jego przyjaciółmi byli Rudy i Zośka. Należał do ZHP – miał stopień podharcmistrza, członek podziemnej organizacji „Wawer”, podchorąży AK, dowódca jednej z Grup Szturmowych. Po śmierci został udekorowany Krzyżem Virtuti Militari.

„Alek był dryblasem. Wysoki, szczupły, o niebieskich oczach i płowej czuprynie.” Z powodu jego wysokiego wzrostu przylgnęło do niego przezwisko „glizda”.

Aleksy był chłopcem zawsze uśmiechniętym, skorym do zachwytów i wzruszeń. Umiał chłodno ocenić sytuację i nie tracił zimnej krwi. Kiedy okoliczności tego wymagały, stawał się skupiony i opanowany. Posiadał pewne zacięcie przywódcze, polegające głównie na „koleżeńskim przodownictwie”, szczególnie oceniali to najbliżsi znajomi. Alek był niezwykle wrażliwą osobą i emocjonalnie angażował się w każdy czyn i problem, niezwykle mocno związany z rodziną. Na co dzień był szczery, bezpośredni, miły, uczynny i uprzejmy. Bohater był także przyjacielski i oddany, można to zauważyć w „Akcji pod Arsenałem”, gdzie oddał życie za swojego przyjaciela – Rudego.

Dawidowski miał dwie pasje: narty i kino. Był jednym z najlepszych narciarzy w zespole, a do kina, którego był wielbicielem, uczęszczał wraz z nauczycielem Domańskim.

Podsumowując moją wypowiedź mogę stwierdzić, że Aleksy Dawidowski to pozytywna postać. Jest to bohater godny do naśladowania.