niebo

być w siódmym niebie - być bardzo szczęśliwym: być z czegoś bardzo zadowolonym; być z jakiegoś powodu w euforii: Chłopiec wsadził do ust całą garść cukierków. Buzia rozjaśniła mu się w jednej chwili, zdawało się, że maluch jest w siódmym niebie.

• Rozważania, do którego nieba człowiek może się dostać po śmierci, fascynowały ludzi od zarania, podobnie też liczba sfer niebieskich była przedmiotem licznych spekulacji w najprzeróżniejszych systemach religijnych oraz filozoficznych. Większość kosmologii, przede wszystkim żydowska oraz muzułmańska, wskazywało na istnienie siedmiu nieb, choć jeszcze starożytni Egipcjanie doliczyli się aż jedenastu. U żydów i muzułmanów w siódmym niebie znajdowała się siedziba Boga. Siódme niebo było więc miejscem najwyższym, najwspanialszym, najważniejszym.

Św. Paweł w Drugim Liście do Koryntian wspomina, że kiedy doznał łaski nawrócenia, dotarł do trzeciego nieba: "Znam człowieka w Chrystusie, który przed czternastu laty - czy w ciele - nie wiem, czy poza ciałem - też nie wiem, Bóg to wie - został porwany aż do trzeciego nieba" [2 Kor 12, 2]. Wielki włoski poeta przełomu średniowiecza i renesansu, Dante Alighieri (1265-1321) w Boskiej komedii (powst. 1307-1321) pisze o dziewięciu sferach niebieskich, powołując się tym samym na Ptolemeuszowy system astronomiczny.

dziury w niebie nie będzie DZIURA

dziura w niebie się nie zrobi DZIURA

manna z nieba MANNA

poruszyć niebo i ziemię - wykonywać bardzo zdecydowane, radykalne działania; użyć wszelkich dostępnych środków (wpływów) dla osiągnięcia jakiegoś celu; zrobić wszystko, co możliwe: Zrobiłbym wszystko, co możliwe i niemożliwe, żeby tylko Ania do mnie wróciła. Poruszyłbym niebo i ziemię, byle tylko zdecydowała się dać mi jeszcze jedną szansę.

• W biblijnej Księdze Ageusza (jednego z tzw. proroków mniejszych Starego Testamentu) znajdujemy następujące słowa: "Bo tak mówi Pan Zastępów: Jeszcze raz, [a jest to] jedna chwila, a Ja poruszę niebiosa i ziemię, morze i ląd" [Ag 2, 6]. Nawiązuje do tego święty Paweł, który w swym Liście do Hebrajczyków przywołuje głos Boga, jaki dał się słyszeć z nieba: "Głos jego wstrząsnął wówczas ziemie a teraz obiecuje mówiąc: Jeszcze raz wstrząsnę nie tylko ziemią, ale i niebem" [Hbr 12, 26].

być gotowym (chcieć) przychylić komuś nieba (też:przychylić komuś nieba) - być gotowym zrobić dla kogoś wszystko; być dla kogoś bardzo życzliwym, dobrym; okazywać komuś wiele serca: Był człowiekiem o wielkim i dobrym sercu. Kiedy widział bliźniego w potrzebie, gotów był przychylić mu nieba, byle tylko zobaczyć uśmiech na jego udręczonej twarzy.

spaść jak grom z jasnego nieba GROM

spaść komuś (jak) z nieba - pojawić się niespodziewanie komuś będącemu w potrzebie; nieoczekiwanie przyjść komuś z pomocą; zjawić się w samą porę: Kolejny raz nie popisałem się umiejętnością przewidywania i w samym środku podróży zabrakło nam benzyny. Była północ, zupełne odludzie, jednym słowem, katastrofa. Wtedy pojawił się Ambroży, można by rzec, że spadł nam jak z nieba.

coś woła o pomstę do nieba POMSTA