bruk

wyrzucać (wyrzucić, wypędzić) kogoś na bruk - wyrzucić kogoś z mieszkania, zmusić do opuszczenia zajmowanego lokalu, domu (szerzej: pozbawić kogoś pracy, bezpiecznego miejsca): Wśród lokatorów gruchnęła straszna wiadomość - wszyscy nie płacący czynszu będą wyrzucani na bruk.

"- Dyskusja zamknięta! - odparła panna Howard, nie chcąc powiększać zakłopotania Ady. I czytała dalej.

- Członek Papuzińska zaproponowała wysłanie kilku młodych panien do uniwersytetów zagranicznych...

- Tego wymaga honor społeczeństwa!... - wykrzyknęła panna Papuzińska. - Bo podczas gdy w Ameryce kobiety już są lekarzami, adwokatami, pastorami, u nas nie ma nawet kobiety-lekarza...

- Ani funduszów na wykształcenie - wtrąciła panna Howard.

- Więc zamknijcie waszą bankrutującą pracownię kaftaników trykotowych - zawołała panna Papuzińska.

- Zapewne!... I wypędźmy na bruk dwadzieścia dziewcząt, które wydarłyśmy rozpuście, ażeby im dać pracę - rzekła panna Howard." [B. Prus Emancypantki].

znaleźć się na bruku - stracić dom, stracić pracę, znaleźć się bez środków do życia: Po restrukturyzacji zakładu spora część załogi po prostu znalazła się na bruku - czy to w porządku?