apetyt

wilczy apetyt - ogromny apetyt, niepohamowany głód, żarłoczność: No, myślę, że ci kolacja smakowała! Jadłeś z wilczym apetytem!

"Mieliśmy w tych dniach wszyscy wilczy apetyt. Biegliśmy wysuszeni wiatrem do domu, ażeby spożywać w tępym zamyśleniu ogromne kawały chleba z masłem, kupowaliśmy na ulicy wielkie, trzeszczące od świeżości obwarzanki, siedzieliśmy wszyscy rzędem w rozległej sieni kamienicy w rynku - pustej i sklepionej - bez jednej myśli w głowie." [B. Schulz Sanatorium pod Klepsydrą - Wiosna].

"- Jak to! - zawołał tłuścioch z wielkim niepokojem. - Jesteś głodny i nikt cię dotąd nie nakarmił! Bój się Boga, człowieku marudny, czemuś wcześniej do mnie nie przyszedł? Byłbyś sobie podjadł świeży i wonny obiadek, a teraz, niestety, będziesz musiał zadowolić się odgrzanymi resztkami. Z góry cię za to przepraszam, ale Bóg widzi, że nie moja w tym wina! Jak mogłeś tak się spóźnić na obiad? Wyrządziłeś mi, człowieku niedobry, wielką krzywdę i większą jeszcze przykrość. Powiedzże mi co prędzej, człowieku uparty, czy masz dostateczny apetyt, gdyż w razie braku apetytu dam ci ziółek gorzkich, które apetyt natychmiast pobudzą.

- Ziółka mi są zgoła niepotrzebne! - zawołałem niecierpliwie. Mam wprost wilczy apetyt i każda chwila zwłoki jest dla mnie męczarnią nie do zniesienia!" [B. Leśmian Przygody Sindbada Żeglarza].

• Już w starożytności wilk stał się symbolem nienasyconej żarłoczności, drapieżności oraz żądzy mordu. Bali się go przede wszystkim pasterze i myśliwi, ale także wieśniacy mieszkający w pobliżu lasu. Wycie wilka uznawano za przepowiednię tragicznych wydarzeń, również pojawienie się tego zwierzęcia w pobliżu ludzkich skupisk miało zwiastować nieszczęście. Wilk jest bohaterem wielu bajek (w tym już najwcześniejszych, ezopowych), pojawia się także w opowiadaniu z cyklu Kwiatki świętego Franciszka z Asyżu (O przeświętym cudzie, którego święty Franciszek dokonał, nawróciwszy okrutnie dzikiego wilka z Gubbio).

• W ludowych podaniach pojawiają się różnego rodzaju wilkołaki (pół ludzie, pół wilki), siejące grozę potwory polujące nocą na niewinne ofiary. Najbardziej znanym w literaturze wilkiem - mordercą jest oczywiście ten, który czyhał na Czerwonego Kapturka i nawet pożarł jego babcię (Charles Perrault Bajki Babci Gąski - 1697).