rodzaj wiersza pozostający w opozycji do wierszy regularnych i do prozy. Nie tworzy jednolitego typu o stałych regułach wer- syfikacyjnych, odrzuca wzorce rytmiczne, oparte na schemacie systemowym. Podstawową jednostką pozostaje jednak nadal wers, wyróżniony za pomocą intonacji wierszowej oraz układu graficznego, segmentującego tekst niezależnie od podziałów składniowych. Znany był wcześniej, ale na dobre przyjął się w poezji XIX w. za sprawą W. Whitmana (Źdźbła traw) oraz francuskich symbolistów. Powszechnie używany jest w poezji współczesnej (J. Przyboś, T. Różewicz).
"(…)
kraju bliski tak bliski że całujesz
setką ludzi ty chodzisz od skroni do skroni
bocianich gniazd żałujesz
i chleba kruszyny nie ronisz
kraju
(…)"
(J. Czechowicz, dom świętego kazimierza)
Nie znalazłeś tego, czego szukasz na Bryku?
Jest tutaj pełno osób, które moga Ci pomóc!
Zadaj pytanie i otrzymaj szybką odpowiedź.
