zespół cech powieści historycznej, powstałej z początkiem XIX w., nazwany tak od nazwiska W. Scotta, pisarza angielskiego okresu romantyzmu (Waverley, Ivanhoe, Rob Roy). Powieści te cechowały się żywą akcją, obfitującą w przygody i dramatyczne momenty oraz troską o odtworzenie atmosfery przeszłości i dawnej obyczajowości (koloryt lokalny). Fikcyjna fabuła dotyczyła zwykle spraw romansowych. Na losy fikcyjnych bohaterów wpływały zawieruchy historii, ruchy polityczne, niwecząc ich osobiste plany. Powieść ta łączyła elementy tragiczne z komicznymi, fantastycznymi i nastrojowymi. Wywarła wielki wpływ na ukształtowanie powieści historycznej XIX w. Wzorzec ten naśladowali H. Balzak, V. Hugo, J. U. Niemcewicz, J. I. Kraszewski, H. Rzewuski, a także H. Sienkiewicz.
