w sztuce kategoria estetyczna, rozpatrywana w opozycji do piękna i obejmująca te zjawiska, które są zaprzeczeniem kryteriów piękna. Wzory piękna i brzydoty zmieniały się w ciągu wieków. W starożytności odróżniano już brzydotę tego, co przedstawione, od braku estetyki samego dzieła. Doceniano sztukę, dyskwalifikowano natomiast niedoskonałości dzieła. Sztuka współczesna celowo posługuje się tandetą, kiczem, złą jakością wykonania (dadaizm, pop-art). Brzydota ma w niej walory poznawcze, potęgujące ekspresję, łączące się z groteską i komizmem (teatr absurdu, zob. turpizm).
Nie znalazłeś tego, czego szukasz na Bryku?
Jest tutaj pełno osób, które moga Ci pomóc!
Zadaj pytanie i otrzymaj szybką odpowiedź.
