forma dramatu, ukształtowana w XVIII w. w opozycji do konwencji literackiej klasycyzmu w Anglii, potem we Francji (D. Diderot) i Niemczech (G. E. Lessing, F. Schiller). W przeciwieństwie do tragedii dotyczył spraw codziennego życia mieszczańskiego, wprowadzał jako bohatera prostego człowieka, poruszał problemy obyczajowe i rodzinne. Tworzył realistyczny obraz świata, miał wzruszać i umoralniać. Odmiany tego gatunku to tzw. łzawa komedia, melodramat, łączący elementy sensacyjne i psychologiczne. W Polsce pojawił się w okresie oświecenia, przy czym używano na jego określenie terminu "drama". Uprawiał go głównie W. Bogusławski. W XIX w. rozwinął się w dramat obyczajowo-psychologiczny.
Nie znalazłeś tego, czego szukasz na Bryku?
Jest tutaj pełno osób, które moga Ci pomóc!
Zadaj pytanie i otrzymaj szybką odpowiedź.
