charakterystyczne, zwłaszcza dla okresu Młodej Polski, zafascynowanie siłą witalną, żywiołowością, kulturą chłopów, w których egzystencji starano się odnaleźć pierwotne siły oraz ideał życia zgodnego z prawami natury. Oczarowanie światem chłopów pozbawione było świadomości ich ciężkiej pracy i trudnych warunków życia. W okresie polskiego modernizmu przejawem chłopomanii było podejowanie tematów wiejskich oraz małżeństwa np. artystów z chłopkami. Dwa z nich: Włodzimierza Tetmajera i Lucjana Rydla stały się tematem utworów literackich (Bajecznie kolorowa I. Maciejowskiego (Sewera) i Wesele S. Wyspańskiego.
