W Biblii są to pierwszy mężczyzna i pierwsza kobieta na ziemi, ucieleśniają pierwszą typową parę ludzką. Najczęściej przedstawiani w scenie kuszenia w Raju oraz w scenie wygnania z Raju (zw. z toposem homo viator - człowiek wędrujący).
Adam to pierwszy stworzony przez Boga człowiek. Pramatka Ewa, utworzona przez Boga w czasie snu Adama z jego żebra, nakłania Adama z namowy węża (szatana), aby skosztował owocu, który zerwała z drzewa wiadomości dobra i zła. Było to drzewo, z którego Bóg zakazał ludziom zrywać owoce. Za złamanie zakazu Bóg skazuje kobietę na rodzenie w bólach, a mężczyznę na pracę w pocie czoła, obydwoje zaś wypędza z Raju.
STRÓJ ADAMOWY - NAGOŚĆ: Po skosztowaniu owocu z drzewa wiadomości dobra i zła Adam i Ewa zobaczyli swoją nagość.
ADAM - SYMBOL GRZECHU I ZWYCIĘSTWA NAD GRZECHEM: Chrystus jest przez św. Pawła nazywany w listach apostolskich "Nowym Adamem". W I Liście do Koryntian pisze: "I jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy będą ożywieni".
ADAM - SYMBOL NATURY LUDZKIEJ, której nie da się poprawić; symbol ludzkich słabości, grzesznego, ułomnego człowieka.
ADAM - SYMBOL PIERWOTNOŚCI: Robinson na bezludnej wyspie został postawiony w sytuacji przypominającej tę z Biblii. Jest zupełnie sam, musi wszystko odkryć, poznać, poradzić sobie w zmaganiach z pierwotną przyrodą.
EWA - SYMBOL GRZECHU, amoralności, irracjonalizmu. Postać Ewy w erotycznej scenie z szatanem, budzącej wstręt, obrzydzenie, pełni funkcję ekspresywną:
"Ona swą białą dłoń
kładzie na jego skroń (...)
Jej nagie uda drżą,
palcami rozczesuje złoto swych warkoczy
i falą złocistych włosów
osłania jego nagość, i pieści, i pieści
ustami czerwonymi bladość jego ust".
EWA - "MATKA ŚMIERCI", jako pierwszy człowiek splamiony grzechem, postać, za sprawą której na ziemi pojawiła się śmierć.
ADAM - SYMBOL SKAŻONEJ GRZECHEM PIERWORODNYM LUDZKOŚCI: Podmiot liryczny hymnu Dies irae mówi:
"Niech mnie sądzą,
niechaj mnie karzą - tak, mnie, Adama, com na barki swoje
zabrał z Ogrodu to nadludzkie brzemię
przygniatającej winy
i wiek wieków pnę się z tym ciężarem".
EWA - PIERWSZA KOBIETA, "PRASAMICA", kobieta i kobiecość sprowadzona wyłącznie do wymiaru fizycznego, erotycznego, seks, płciowość jako prasiła, z której powstał świat; utwór rozpoczyna się słowami: "Na początku była chuć".
O bardzo niegrzecznej literaturze polskiej i jej strapionej ciotce
EWA - PIERWSZA KOBIETA, "prasamica": Niegrzeczny Józio z tego satyrycznego tekstu nauczył małą Ludwiczkę słowa - "pra-samiczka"(z terminologii Przybyszewskiego). Ciotka uznała to za "hańbę w polskim domu".
