Pisarz i publicysta. Urodził się w Sulejowie. Od 1898 r. był działaczem PPS, a od 1907 - SDKPiL, od 1918 r. współpracował z KPRP i KPP.
Był robotnikiem tkackich zakładów w Łodzi. Przebywał w Nadrenii wśród emigracji zarobkowej. Był wielokrotnie więziony przez władze rosyjskie. W latach 1903-04 przebywał na zesłaniu. W czasie I wojny światowej był więziony w niemieckich obozach w Szczypiornie, Hawelbergu i Modlinie. Przez cały czas - również po zakończeniu wojny - był działaczem rewolucyjnym.
Podczas II wojny światowej działał z organizacją podziemną lewicy (PPR) i był współredaktorem podziemnych czasopism. Za swą największą, 3-tomową powieść Stare i nowe (1948-60), a szczególnie za I tom otrzymał Państwową Nagrodę Literacką. W latach 1952-1957 był posłem na sejm. W 1966 r. otrzymał nagrodę państwową I stopnia.
Oprócz wymienionej powieści Lucjan Rudnicki jest autorem m.in. powieści Odrodzenie (1920) i cyklu opowiadań Republika demokratyczna (1920).