Współczesny polski prozaik, eseista i krytyk literacki. Urodził się w Warszawie. Studiował polonistykę na KUL-u, pracę doktorską obronił w 1967 r. na Uniwersytecie Warszawskim.
Jako krytyk literacki debiutował w 1953 r. na łamach "Tygodnika Powszechnego". Swą pierwszą powieść Szumy ogłosił w 1967 r. W latach 1959-67 był pracownikiem naukowym Instytutu Badań Literackich PAN w Warszawie. Współpracował m.in. z pismem "Przegląd Tygodniowy". Od 1989 r. jest członkiem Związku Literatów Polskich.
Jest laureatem wielu nagród, m.in. w 1989 r. został wyróżniony nagrodą II stopnia Ministra Kultury i Sztuki, a także nagrodą im. Stefana Kisielewskiego, w 1994 r. - nagrodą im. Władysława Stanisława Reymonta.
W dorobku literackim Piotra Kuncewicza znalazły się powieści, szkice, felietony i rozprawy literackie. Spośród nich wyróżnić należy studium Poetyka powieści produkcyjnej (1964), szkice Samotni wobec historii (1967), powieści Dęby kapitolińskie (1970), Zamieć (1972), szkic Grochowiak (1976), Cień ręki. Szkice o poezji (1977), szkice W poszukiwaniu niecodzienności (1979), Antyk zmęczonej Europy (1982). Jest on także autorem 5-tomowej historii współczesnej literatury polskiej, obejmującej lata od 1918 do początku lat 90. pt. Agonia i nadzieja (t. 1. Literatura polska od 1918; t. 2. Literatura polska od 1939; t. 3. Poezja polska od 1956; t. 4. i 5. Proza polska od 1956).
Nie znalazłeś tego, czego szukasz na Bryku?
Jest tutaj pełno osób, które moga Ci pomóc!
Zadaj pytanie i otrzymaj szybką odpowiedź.
