Oświeceniowy publicysta, komediopisarz, poeta i działacz kulturalny. Urodził się na Białorusi. Wstąpił do zakonu jezuitów. Był nauczycielem retoryki w Akademii Wileńskiej i w jezuickim Collegium Nobilium w Warszawie. Współpracował z "Wiadomościami Warszawskimi", "Kurierem Warszawskim" oraz z "Monitorem", gdzie publikował moralistyczno-obyczajowe felietony. Jako zwolennik królewskich reform podjął w swej twórczości walkę o realizację tego programu (przeciwstawienie sarmatyzmowi) oraz rozpowszechniał oświeceniowe ideały moralne i kulturowe. Był prefektem drukarni jezuickiej, którą prowadził w latach 1762-84. Związał się z obozem króla Stanisława Augusta Poniatowskiego.
Bohomolec zasłynął jako autor wielu komedii o charakterze satyryczno-dydaktycznym. Początkowo pisał je dla szkolnego teatru jezuickiego, od 1766 r. stał się głównym dostarczycielem tekstów dla sceny narodowej. Do najbardziej znanych komedii Bohomolca należą Małżeństwo z kalendarza (1766), Staruszkiewicz (1766), Pan dobry (1767), Pijacy (1767), Wdowa (1766), Nędza uszczęśliwiona (1770). Tworzył także wiersze okolicznościowe, z których najsłynniejszą jest pieśń biesiadna Kurdesz nad kurdeszami. Wydał dzieła pisarzy XVI- i XVII-wiecznych, m.in. J. Kochanowskiego, M. K. Sarbiewskiego, A. M. Fredry, A. Naruszewicza, a także 4 tomy Zbioru dziejopisów polskich.
Nie znalazłeś tego, czego szukasz na Bryku?
Jest tutaj pełno osób, które moga Ci pomóc!
Zadaj pytanie i otrzymaj szybką odpowiedź.
