Przemysł metalurgiczny: Przemysł metalurgiczny to hutnictwo żelaza i hutnictwo metali nieżelaznych (kolorowych). Hutnictwo żelaza jest jedną z najstarszych gałęzi przemysłowych w Polsce. Do produkcji stali (stopu żelaza z węglem) potrzebne są rudy żelaza i koks wytwarzany z węgla kamiennego. W Polsce nie ma bogatych złóż rud żelaza. Importujemy w całości ten surowiec z Ukrainy, Rosji i Szwecji. Eksploatacja rud żelaza w regionie częstochowskim, staropolskim (świętokrzyskim) i łęczyckim została zaniechana ze względu na ich niską jakość.
Produkcja stali w ostatnich latach spadła. Spowodowane jest to przemianami w hutnictwie stali, niedostosowaniem do potrzeb rynku i małą konkurencyjnością polskich hut.
Produkcja stali w Polsce
Rok | 1960 | 1970 | 1980 | 1990 | 2002 |
produkcja w mln ton | 6,7 | 11,8 | 19,5 | 13,6 | 8,4 |
W Polsce funkcjonuje 25 hut żelaza. Większość z nich została zlokalizowana na Górnym Śląsku lub w jego okolicy. Największą polską hutą żelaza jest Huta Katowice w Dąbrowie Górniczej. Drugą co do wielkości jest Huta im. Tadeusza Sendzimira w Krakowie. Inne większe huty żelaza znajdują się w Świętochłowicach, Siemianowicach Śląskich, Chorzowie, Zabrzu, Bytomiu, Sosnowcu, Gliwicach, Rudzie Śląskiej, Zawierciu, Częstochowie, Warszawie, Ostrowcu Świętokrzyskim, Stalowej Woli, Szczecinie i miejscowości Zawadzkie.
Główne ośrodki hutnictwa żelaza w Polsce
Bardzo dobrze rozwinięte jest w Polsce hutnictwo miedzi. Bazuje ono na bogatych złożach rud miedzi w Zagłębiu Legnicko-Głogowskim. Są to permskie łupki miedzionośne eksploatowane w kopalniach w Lubinie, Polkowicach, Rudnej i Sieroszowicach. Ponieważ transport rudy na dalsze odległości jest nieopłacalny, zlokalizowano w tym regionie 4 huty miedzi: dwie w Głogowie oraz w Legnicy i Orsku. Polska należy do liczących się producentów miedzi elektrolitycznej. W 1997 roku wyprodukowano w Polsce 441 tys. t miedzi. Dało nam to 3 miejsce w Europie. W czasie wytopu miedzi pozyskuje się też duże ilości srebra.
Dobrze funkcjonującą gałęzią przemysłu metalurgicznego jest hutnictwo cynku i ołowiu. Rudy cynku i ołowiu wydobywa się w rejonie Olkusza oraz Bytomia. Wytapiane są w hutach znajdujących się w Bukownie koło Olkusza, Trzebini, Katowicach i Tarnowskich Górach. Polska jest tradycyjnym eksporterem cynku, natomiast produkcja ołowiu prawie w całości zaspokaja zapotrzebowanie polskiej gospodarki.
Po II wojnie światowej rozwinęło się w Polsce hutnictwo aluminium. Surowcem służącym do produkcji tego metalu są boksyty, sprowadzane z Węgier. W Polsce istnieje jedna huta aluminium o pełnym cyklu produkcyjnym w Koninie. Druga huta, lecz bez elektrolizerni, znajduje się w Skawinie.
Główne ośrodki hutnictwa metali nieżelaznych w Polsce
Przemysł elektromaszynowy: jest jednym z najważniejszych elementów gospodarki wielu krajów. Zajmuje się wytwarzaniem bardzo wielu zróżnicowanych produktów. W przemyśle elektromaszynowym wyróżnia się następujące gałęzie: przemysł metalowy, maszynowy, środków transportu, elektrotechniczny i elektroniczny oraz precyzyjny.
Przemysł metalowy zajmuje się produkcją konstrukcji metalowych, odlewów, naczyń, opakowań, armatury, łożysk itd.
Zakłady wytwarzające konstrukcje metalowe zlokalizowane są w pobliżu hut (Kraków, Warszawa, Zabrze). Ośrodkami odlewnictwa są Starachowice, Skarżysko-Kamienna, Łódź, Nowa Dęba, Myszków i Stąporków. Naczynia kuchenne i gospodarcze produkowane są w Olkuszu i Myszkowie. Opakowania i zamknięcia metalowe wytwarzane są w Brzesku i Radomsku. Ośrodkami przemysłu łożysk tocznych i ślizgowych są Poznań, Wrocław, Bydgoszcz, Sosnowiec, Kielce i Kraśnik.
Przemysł maszynowy wytwarza maszyny i urządzenia wykorzystywane w innych rodzajach działalności gospodarczej.
Wytwarzaniem obrabiarek zajmują się zakłady znajdujące się w Poznaniu, Warszawie, Wrocławiu, Pruszkowie, Kuźni Raciborskiej i Porębie koło Zawiercia.
Maszyny i urządzenia rolnicze wytwarzane są w Płocku, Brzegu, Kutnie, Grudziądzu, Słupsku i Strzelcach Opolskich. Znaczenie tej branży przemysłu maszynowego spadło ze względu na trudną sytuację rolnictwa. Spada również znaczenie przemysłu maszyn i urządzeń dla górnictwa. Większość zakładów tego typu znajduje się w pobliżu rejonów wydobycia (Katowice, Sosnowiec, Rybnik, Mikołów, Piotrków Trybunalski). Maszyny dla energetyki produkowane są w Elblągu, Raciborzu, Sosnowcu i Mikołowie.
Przemysł środków transportu można podzielić na stoczniowy, taboru kolejowego, samochodowy, lotniczy i ciągników. Stocznie znajdują się w dużych miastach nadmorskich: dwie w Gdańsku, dwie w Gdyni (w tym Stocznia Marynarki Wojennej), w Szczecinie oraz Ustce. Tabor kolejowy jest produkowany we Wrocławiu, Poznaniu, Chrzanowie, Zielonej Górze, Chorzowie (również tramwaje) oraz Ostrowie Wielkopolskim. Ze względu na słabość finansową PKP branża ta przeżywa duże trudności.
Najlepiej rozwijającą się branżą przemysłu środków transportu jest przemysł samochodowy (szczególnie sektor samochodów osobowych). Właśnie w nim miały miejsce największe inwestycje zagraniczne - włoskiego Fiata, koreańskiego Daewoo i Opla należącego do koncernu General Motors. Głównymi ośrodkami przemysłu samochodowego są:
Główne ośrodki przemysłu samochodowego w Polsce
W trudniejszej sytuacji znajdują się producenci autobusów i samochodów ciężarowych. Zakłady produkujące lub montujące autobusy znajdują się w Sanoku (Autosan), Wrocławiu (Volvo), Jelczu (Mercedes) i Bolechowie koło Poznania (Neoplan). Samochody ciężarowe wytwarzane są w Starachowicach, Jelczu, Wrocławiu, Poznaniu (Man) i Słupsku (Scania).
W bardzo trudnej sytuacji jest polski przemysł lotniczy oraz przemysł ciągników. Zakłady produkujące samoloty oraz osprzęt lotniczy znajdują się w Mielcu, Warszawie, Rzeszowie i Krotoszynie. Śmigłowce (m.in. Sokoły) powstają w Świdniku. Największym polskim przedsiębiorstwem produkującym ciągniki jest ZPC "Ursus" w Warszawie.
Bardzo duże znaczenie dla gospodarki ma przemysł elektrotechniczny i elektroniczny. Rozwój tego przemysłu uwarunkowany jest powiązaniami ze światowymi koncernami dysponującymi odpowiednimi technologiami.
Centrale telefoniczne produkowane są w Warszawie (Siemens), Poznaniu (Alcatel) i Bydgoszczy. Telewizory wytwarzają zakłady w Kwidzynie (Philips), Pruszkowie, Mławie i Pruszczu Gdańskim. Firma Philips posiada również zakłady produkujące żarówki (Pabianice), sprzęt oświetleniowy (Piła) i baterie (Gniezno).
Bardzo szybko wzrasta zapotrzebowanie na komputery i sprzęt towarzyszący. Największą firmą montującą komputery jest Optimus z Nowego Sącza. Montownie komputerów znajdują się także we Wrocławiu, Warszawie i Sieradzu.
Wzrasta również zapotrzebowanie na zmechanizowany sprzęt gospodarstwa domowego. Kuchnie gazowe i elektryczny produkowane są we Wrocławiu (Wrozamet), Wronkach (Amica) i Skarżysku-Kamiennej (Mesko). Pralki i lodówki wytwarzają zakłady we Wrocławiu (Polar), Wronkach (Amica), Bytowie (Argos). Wyłącznie pralki produkuje się w Pruszkowie, Łodzi (Bosch i Siemens) i Myszkowie (Electrolux). Potentatem w produkcji odkurzaczy jest rzeszowski Zelmer.
W Polsce dynamicznie rozwija się produkcja kabli. Najważniejszymi firmami są: Elektrim (fabryki w Bydgoszczy i Szczecinie) i Tele-fonika z Myślenic. Inne duże zakłady znajdują się w Czechowicach-Dziedzicach i Lublinie.
Przemysł precyzyjny nie ma w Polsce dużych tradycji. Ze względu na duże zaawansowanie procesów technologicznych wymaga dobrze wykwalifikowanej siły roboczej. Dlatego właśnie skupiony jest w dużych miastach lub ich sąsiedztwie. Najważniejsze ośrodki tego przemysłu to Warszawa, Błonie i Milanówek koło Warszawy, Łódź, Wrocław, Poznań, Bydgoszcz.
Przemysł chemiczny: charakteryzuje się dużą różnorodnością wytwarzanych towarów. Równocześnie jest to przemysł, w którym stosuje się nowoczesne technologie wytwarzania. Gałęziami przemysłu chemicznego są przemysły: związków nieorganicznych, nawozów sztucznych, związków organicznych i tworzyw sztucznych, farmaceutyczny, kosmetyczny, chemii gospodarczej i gumowy.
Bazą surowcową przemysłu związków nieorganicznych są złoża siarki i soli kamiennej. Polskie złoża siarki należą do największych na świecie. Wydobywane są w rejonie Tarnobrzega i Staszowa. Z siarki wytwarza się kwas siarkowy będący ważnym półproduktem dla innych gałęzi przemysłu chemicznego. Najwięcej kwasu siarkowego wytwarzają zakłady chemiczne w Policach, Tarnobrzegu, Gdańsku i Toruniu. Coraz więcej kwasu siarkowego wytwarza się w instalacjach odsiarczających przy okazji oczyszczania gazów kominowych elektrowni i hut.
Sól kamienna jest surowcem dla przemysłu sodowego. Zakłady sodowe znajdują się na Kujawach (w miejscu eksploatacji permskiej soli kamiennej) w Inowrocławiu i Janikowie.
Nawozy sztuczne można ogólnie podzielić na azotowe, fosforowe i potasowe. Nawozy azotowe produkowane są w Puławach, Tarnowie, Włocławku, Kędzierzynie-Koźlu i Chorzowie, natomiast nawozy fosforowe w Policach, Gdańsku i Tarnobrzegu.
Do produkcji związków organicznych i tworzyw sztucznych używa się przede wszystkim półproduktów wytwarzanych z ropy naftowej. Ich głównym dostarczycielem jest rafineria płocka. Inne półprodukty są dostarczane przez zakłady chemiczne w Puławach, Tarnowie, Oświęcimiu i Brzegu Dolnym.
Włókna syntetyczne wytwarzane są w Toruniu (elana), Łodzi (anilana) i Gorzowie Wielkopolskim (stilon). Natomiast celulozowe włókna sztuczne produkowane są w Łodzi, Tomaszowie Mazowieckim i Sochaczewie. We Włocławku wytwarza się polichlorek winylu (PCV). Różnego rodzaju tworzywa sztuczne produkują zakłady w Warszawie, Wąbrzeźnie, Pustkowie, Jaśle i Pionkach.
Ważną branżą przemysłu chemicznego jest też produkcja farb i lakierów. Najważniejsze zakłady znajdują się w Cieszynie, Dębicy, Wrocławiu, Włocławku, Chorzowie i Pilawie.
Zakłady przemysłu farmaceutycznego zlokalizowane są w dużych miastach lub ich pobliżu. Większość z nich należała dawniej do Polfy i są obecnie prywatyzowane, najczęściej z udziałem firm zagranicznych. Największe zakłady farmaceutyczne znajdują się w Warszawie, Krakowie, Poznaniu, Kutnie, Starogardzie Gdańskim, Jeleniej Górze, Pabianicach, Łodzi, Grodzisku Mazowieckim i Rzeszowie.
Ośrodki przemysłu farmaceutycznego w Polsce
Produkcja kosmetyków koncentruje się w dużych miastach: Poznaniu. Łodzi, Warszawie, Krakowie.
W przemyśle chemii gospodarczej można zauważyć duże zaangażowanie kapitału zagranicznego. Środki czystości produkowane są w Bydgoszczy, Warszawie, Nowym Dworze Mazowieckim, Raciborzu i Wrocławiu.
Szybko rozwija się przemysł gumowy. Związane jest to także z napływem kapitału zagranicznego. Opony produkowane są w Dębicy i Olsztynie. Inne wyroby z gumy wytwarzane są w Sanoku, Bydgoszczy, Grudziądzu i Dobczycach.
Przemysł lekki: W przemyśle lekkim można wyróżnić następujące gałęzie: włókienniczy, odzieżowy oraz skórzano-obuwniczy.
Przemysł włókienniczy ma w Polsce bogate tradycje. Występują trzy duże regiony włókiennicze:
Dużymi ośrodkami produkującymi tkaniny są również Częstochowa, Białystok, Kalisz i Żyrardów. Tylko kilka zakładów zajmuje się produkcją dywanów. Znajdują się w Kowarach, Łodzi, Białymstoku, Tomaszowie Mazowieckim i Kietrzu.
Ośrodki przemysłu włókienniczego w Polsce
Zakłady przemysłu odzieżowego zlokalizowane są zazwyczaj w dużych miastach lub ich pobliżu. Najważniejsze z zakładów przemysłu odzieżowego znajdują się w Łodzi, Pabianicach, Krakowie, Warszawie, Poznaniu, Wrocławiu, Szczecinie, Bytomiu i Płocku. Duża część wyrobów odzieżowych jest eksportowana, głównie do Niemiec.
Do przemysłu skórzano-obuwniczego należą garbarnie oraz zakłady wytwarzające obuwie i galanterię skórzaną. Największe garbarnie znajdują się w Radomiu, Włodawie, Brzegu, Nysie, Lubartowie, Kępicach i Gnieźnie. Wyprawione skóry zużywane są głównie do produkcji obuwia. Przemysł obuwniczy przeżywa spore trudności w związku z dużym importem obuwia tekstylnego z Chin. Najważniejsze polskie zakłady obuwnicze znajdują się w Chełmku, Nowym Targu, Radomiu, Krapkowicach, Myszkowie, Łukowie i Słupsku.
Przemysł drzewno-papierniczy: W przemyśle drzewno-papierniczym można wyróżnić przemysł tartaczny, płyt i sklejek, meblarski oraz celulozowo-papierniczy.
Przemysł tartaczny nie wymaga wysoko wykwalifikowanej siły roboczej. Dlatego tartaki lokalizowane są w małych miastach lub na wsiach w pobliżu obszarów leśnych. W większości są to zakłady niewielkie. Najwięcej tartaków znajduje się w północnej i zachodniej Polsce.
Zakłady przemysłu płyt i sklejek wytwarzają głównie płyty pilśniowe i wiórowe. Płyty pilśniowe są produkowane w Krośnie Odrzańskim, Czarnej Wodzie, Koniecpolu, Przemyślu i Czarnkowie. Wytwórnie płyt wiórowych znajdują się w Szczecinku, Grajewie, Czarnkowie i Wieruszowie.
Bardzo dynamicznie rozwija się w Polsce przemysł meblowy. Ponad 70% mebli wysyłane jest za granicę, zwłaszcza do Niemiec. Wiele fabryk należy do kapitału zagranicznego, np. zakłady w Bydgoszczy, Słupsku, Obornikach, Wolsztynie, Szczecinie, Lubawie, Babimoście, Ostrowi Mazowieckiej, Gościnie, Czersku. Do większych producentów należą także zakłady w Jarocinie, Swarzędzu, Radomsku i Jasienicy.
Dobrze rozwija się również przemysł celulozowo-papierniczy. Jest gałęzią przemysłu budzącą duże zainteresowanie u zagranicznych inwestorów. Produkcja celulozy i papieru wymaga dużych ilości wody. Dlatego największe zakłady umiejscowione są nad dużymi rzekami. Do największych producentów papieru należą zakłady w Świeciu, Kwidzynie, Ostrołęce, Kostrzynie, Kielcach, Szczecinie, Krapkowicach i Kluczach.
Główne ośrodki przemysłu celulozowo-papierniczego w Polsce
Przemysł mineralny: Rozmieszczenie zakładów przemysłu mineralnego jest w dużym stopniu uwarunkowane występowaniem surowców. Baza surowcowa jest bardzo bogata. Zakłady pozyskujące kamienie budowlane (granity, bazalty, porfiry, piaskowce) rozmieszczone są głównie w Polsce południowej (Sudety, Przedgórze Sudeckie, Karpaty, okolice Krzeszowic koło Krakowa i Góry Świętokrzyskie).
Przemysł mineralny dzieli się na: cementowy, wapienniczo-gipsowy, cegielniany, betoniarski, szklarski i ceramiczny.
Cementownie zlokalizowane są w miejscu występowania surowca tzn. wapieni i margli:
Główne cementownie w Polsce
Występowanie surowca jest również czynnikiem lokalizacji przemysłu wapienniczo-gipsowego. Wapno często jest produkowane wraz z cementem np. w Górażdżach, Sitkówce-Nowinach i Bielawach. Jednak większość pochodzi z samodzielnych zakładów wapienniczych. Największe z nich znajdują się w Trzuskawicy i Bukowej w województwie świętokrzyskim oraz w Tarnowie Opolskim. Głównym dostawcą gipsu jest kombinat w Gackach koło Pińczowa, gdzie znajdują się złoża tego surowca. W przemyśle gipsowym coraz większe znaczenie mają zakłady pozyskujące gips z instalacji odsiarczających spaliny w elektrowniach (np. w Bełchatowie).
Również cegielnie rozmieszczone są w miejscu występowania surowca tzn. gliny. Niewielkie zakłady występują praktycznie w całym kraju, natomiast największe znajdują się w Krotoszynie, Tarnowie, Krakowie, Środzie Śląskiej i Paczkowie.
Spadła w ostatnich latach wielkość produkcji przemysłu betoniarskiego. Wiąże się to z zastojem w budownictwie oraz wykorzystywaniem innych materiałów niż tradycyjny beton. Największe zakłady betoniarskie związane są z dużymi miastami - Warszawą, Wrocławiem, Krakowem, Gdańskiem.
Dobre warunki do rozwoju posiada w Polsce przemysł szklarski. Surowcem niezbędnym do produkcji szkła jest piasek. Największe huty szkła znajdują się w Sandomierzu, Piotrkowie Trybunalskim, Krośnie, Inowrocławiu, Dąbrowie Górniczej, Wołominie, Jarosławiu, Stroniu Śląskim, Szklarskiej Porębie, Pieńsku, Jaworznie-Szczakowej oraz Zawierciu.
Największe huty szkła w Polsce
Surowcami dla przemysłu ceramicznego są gliny i iły oraz kaolin. Zakłady przemysłu ceramicznego wytwarzają wyroby porcelanowe, porcelitowe, fajansowe i kamionkowe. Najstarszy polski zakład produkujący porcelanę znajduję się w Ćmielowie. Innymi ośrodkami są: Wałbrzych, Włocławek, Łubiana koło Kościerzyny, Chodzież i Pruszków. Porcelanę elektrotechniczną wytwarza zakład w Boguchwale, a porcelit produkuje się w Tułowicach koło Niemodlina. Największe zakłady ceramiki sanitarnej znajdują się w Krasnymstawie, Wrocławiu i Kole. Płytki ceramiczne produkowane są w Opocznie, Suchedniowie, Stąporkowie i Przysusze.
· Przemysł spożywczy: jest jednym z najważniejszych elementów gospodarki narodowej. Charakteryzuje się ogromną różnorodnością produktów. Najważniejszymi gałęziami przemysłu spożywczego są przemysły: mięsny, rybny, mleczarski, tłuszczowy, młynarski i piekarniczy, cukrowniczy, cukierniczy, spirytusowy, piwowarski i owocowo-warzywny.
W przemyśle mięsnym decydującą rolę odgrywają duże zakłady powstałe głównie w latach 70. oraz nowe. Najważniejsze z nich znajdują się w Sokołowie Podlaskim, Białymstoku, Łukowie, Kole, Ostródzie, Bydgoszczy, Poznaniu, Jarosławiu, Ostrołęce, Dębicy, Starachowicach. Coraz większym powodzeniem cieszy się mięso drobiowe. W produkcji przetworów tego mięsa wyspecjalizowały się zakłady w Siedlcach, Olsztynie, Kutnie, Płocku i Tomaszowie Mazowieckim.
Główne ośrodki przemysłu mięsnego w Polsce
Niewielkie znaczenie ma przemysł rybny. Zakłady przetwarzające ryby zlokalizowane są na wybrzeżu i w pasie pojezierzy. Główne ośrodki to Gdańsk, Gdynia, Szczecin, Świnoujście, Kołobrzeg i Giżycko.
Zakłady mleczarskie zlokalizowane są zarówno w rejonach hodowli bydła, jak i w dużych miastach. Przykładem mogą być zakłady w Warszawie, Gdańsku, Łowiczu, Grajewie, Radzyniu Podlaskim.
W Polsce wzrasta znaczenie zakładów tłuszczowych produkujących oleje roślinne i margaryny. Największe z nich znajdują się w Kruszwicy, Katowicach, Brzegu, Warszawie, Gdańsku i Bielsku- -Białej.
Przemysł młynarski i piekarniczy, podobnie jak mleczarski może mieć lokalizację zarówno surowcową, jak i rynkową. Duże młyny i piekarnie znajdują się w dużych miastach, natomiast małe w rejonach uprawy zbóż.
Cukrownie wytwarzają cukier z buraków. Ich transport na dalsze odległości jest nieopłacalny, dlatego rozmieszczenie cukrowni pokrywa się z rejonami uprawy buraków cukrowych. Jest to pas ciągnący się od Żuław Wiślanych przez Kujawy, Wielkopolskę po Dolny Śląsk. Drugim obszarem występowania cukrowni jest Wyżyna Lubelska.
Cukier jest podstawą przemysłu cukierniczego. Jest to gałąź przemysłu, która bardzo dobrze rozwija się w ostatnich latach. Największe zakłady znajdują się w Warszawie (Wedel), Krakowie (Wawel), Poznaniu (Goplana), Cieszynie (Olza), Gdańsku (Bałtyk), Jarosławiu (San), Bydgoszczy (Jutrzenka) i Lublinie (Solidarność).
Surowcem przemysłu spirytusowego są ziemniaki. Część gorzelni znajduje się w rejonach uprawy ziemniaków, a część w dużych miastach. Głównymi ośrodkami są: Zielona Góra, Łańcut, Józefów, Leszno, Bielsko-Biała, Białystok, Warszawa, Kraków, Wrocław.
Bardzo dobrze rozwija się w Polsce przemysł piwowarski. W przemysł ten w dużym stopniu zaangażowany jest kapitał zagraniczny. Najważniejsze browary znajdują się w Elblągu, Poznaniu, Żywcu, Brzesku-Okocimiu, Tychach, Białymstoku, Warce, Koszalinie, Leżajsku i Wrocławiu.
Największe browary w Polsce
Zakłady przemysłu owocowo-warzywnego zlokalizowane są najczęściej w regionach sadowniczych i warzywniczych lub ich pobliżu. Największym producentem soków i mrożonek jest firma Hortex posiadająca zakłady w Tarczynie, Górze Kalwarii, Łowiczu, Pińczowie, Płońsku, Leżajsku i Siemiatyczach. Znane zakłady owocowo- -warzywne znajdują się w Kotlinie, Pudliszkach i Dwikozach.
Do przemysłu spożywczego zalicza się także przemysł tytoniowy. Ze względu na dużą liczbę palaczy Polska jest atrakcyjnym rynkiem zbytu dla światowych koncernów tytoniowych. Największe zakłady produkujące papierosy znajdują się w Krakowie, Poznaniu, Radomiu, Augustowie, Łodzi i Piasecznie.
Polska - przemysł paliwowo-energetyczny - Rozwija się na bazie węgla kamiennego i brunatnego. 96,3% energii elektrycznej pozyskiwane jest w elektrowniach cieplnych spalających węgiel. Produkcja energii elektrycznej w Polsce wynosi 130 TWh, co daje nam 18 miejsce w świecie.
Elektrownie bazujące na węglu kamiennym wytwarzają 56% energii elektrycznej. Część znajduje się w pobliżu miejscu wydobycia, na Górnym Śląsku i w okolicy. Największe z nich to:
Inne elektrownie pracują z dala od złóż węgla:
Elektrownie spalające węgiel brunatny wytwarzają 40,3% energii elektrycznej. Skupione są w pobliżu miejsc wydobycia węgla brunatnego:
Tylko 3,7% energii elektrycznej wytwarzają elektrownie wodne. Nie są to elektrownie o dużej mocy. Największe z nich to elektrownie szczytowo-pompowe:
Inne duże hydroelektrownie to:
Główne elektrownie w Polsce