TRISTAN

Dzieje Tristana i Izoldy, bohater główny i tytułowy; syn Riwalena i Blancheflor, osierocony przez rodziców, wasal króla Marka (władcy Kornwalii), dziedzic tronu Lonii; kochanek Izoldy Złotowłosej.

Wygląd: piękny, przystojny, smukły, zwraca uwagę swoją urodą.

Życiorys: Jego matka zmarła przy urodzeniu Tristana, nadała mu wcześniej imię, które oznacza "smutek". Chłopiec wychował się wśród dzieci marszałka dworu, Rohałta Dzierżącego Słowo. Kiedy skończył siedem lat, zgodnie z obyczajem, został oddany na wychowanie mężczyźnie - Gorwenalowi, koniuszemu, który zadbał o to, by młodzieniec poznał życie rycerza i kodeks rycerski. Pewnego dnia Tristan został porwany przez kupców norweskich. Na morzu rozszalała się burza i chłopak cudem ocalał. Dostał się do Kornwalii i tu pozostał na dworze króla Marka. Dla niego walczył z olbrzmim rycerzem irlandzkim, Morhołtem, dla niego zdobył Izoldę Złotowłosą. Z powodu napoju miłosnego stał się zdrajcą swego seniora. Zmarł z tęsknoty za ukochaną.

Charakterystyka: Wychowanek króla Marka, jego serdeczny, oddany i najwierniejszy przyjaciel. Gotów jest za niego oddać życie. Tristan kocha króla jak ojca, tymczasem przewrotny los i czary (tajemniczy napój miłosny) każą mu widzieć w Marku rywala, męża swej ukochanej Izoldy. To jest powodem głębokiego konfliktu wewnętrznego, jaki bohater przeżywa. Przede wszystkim jednak Tristan jest kochankiem. Jego miłość ma przy tym niejasne, dziwne pochodzenie. Jest magiczną siłą, która wbrew prawu, towarzyskim konfiguracjom i przyjacielskim uczuciom przykuwa do siebie dwoje ludzi. Miłość jest powodem niebiańskich rozkoszy i piekielnych cierpień. Tristan kocha Izoldę nad życie, za wszelką cenę pragnie duchowej i fizycznej więzi z ukochaną. Kiedyś był średniowiecznym rycerzem, najwyższymi wartościami były dla niego: rycerski honor, waleczność, miłość i wierność wobec króla Marka - boskiego namiestnika. Teraz dopuszcza się zdrady Marka, działa niehonorowo, a w ostateczności gotów jest w żebraczym przebraniu poniżać się przed całym dworem, byle tylko być w pobliżu Izoldy. Właśnie wtedy odbywa z ukochaną jedną z ostatnich rozmów. Oboje wiedzą już, że ich miłość zawsze będzie prześladowana. Nie mogą się siebie wyrzec, więc marzą o śmierci. "Zabierz mnie w kraj szczęśliwy... w kraj skąd nikt nie wraca" - mówi Izolda. "Tak, zabiorę cię w szczęśliwy kraj... Czas zbliża się... jeśli cię zawołam Izoldo, czy przyjdziesz?" - odpowiada Tristan. Jest czuły i delikatny, traktuje ukochaną w sposób zgodny z dworską etykietą, ubóstwia ją. Z miłości do Izoldy Tristan opiera się innej kobiecie, wreszcie umiera z niewypowiedzianej tęsknoty za ukochaną. Na łożu śmierci jeszcze czeka na Izoldę. Wzywa ją. Niestety przybywa ona za późno. Ale uczucie, jakim darzy Tristana sprawia, że umiera i podąża za ukochanym tam, gdzie już bez przeszkód będą mogli się połączyć.

Rola w utworze: najsłynniejszy kochanek średniowieczny, rycerz przeżywający wewnętrzny konflikt.