ORSO

H. Sienkiewicz Orso, bohater główny i tytułowy; szesnastoletni atleta, przyjaciel Jenny

Wygląd: Chłopiec był niepospolicie silny, ale nie mógł poszczycić się urodą. Miał nieproporcjonalną budowę: szerokie bary, wypukłą pierś, zapadły brzuch i za krótkie do takiego tułowia nogi. Wyglądał jak karykatura człowieka. Do tego dochodziła twarz o grubych rysach, niskim czole, czarnych, sztywnych, opadających aż po nos włosach. Wyraz jej był ponury i groźny. Narrator tak o nim mówi: "ubrany w cielisty trykot wydaje się z daleka nagim, a tenże sam promień oświeca jego rozrosłe nieproporcjonalnie bary, zbyt wypukłą pierś, zapadły brzuch i za krótkie w stosunku do długiego tułowia nogi. Potężne jego formy zdają się być tylko z gruba wyciosane toporem. Ma on wszystkie cechy cyrkowego atlety, ale podniesione do takiej potęgi, że czynią z niego prawie karykaturę. Przy tym jest brzydki. Chwilami, gdy podnosi głowę, widać twarz jego, której rysy są wprawdzie regularne, może nawet bardzo regularne, ale jakieś zastygłe i także jakby wyrąbane siekierą. Niskie czoło i spadające aż na nos czarne włosy, podobne do włosienia końskiego, a odziedziczone zapewne po matce "skwawie", nadają jego licom wyraz ponury i groźny. Jest on zarazem podobny do byka i niedźwiedzia, a w ogóle uosabia straszliwą siłę, ale złą. Jakoż wcale nie jest dobry".

Życiorys: Orso miał szesnaście lat. Był metysem, jego matką była Indianka, a ojcem biały mężczyzna. Występował w cyrku jako atleta.

Charakterystyka: W noweli pojawia się stwierdzenie, że Orso był zamknięty w sobie, posępny, mrukliwy. Tak naprawdę był on jednak głęboko nieszczęśliwy i dlatego tak się zachowywał. W cyrku nikt go nie lubił, wszyscy wyśmiewali jego wygląd i zachowanie, dokuczali mu. Dyrektor cyrku, pan Hirsch, nienawidził Orsa, choć czerpał duże zyski z jego występów. Powodem nienawiści był strach przed silnym atletą, dlatego dyrektor często okrutnie bił chłopca, który nie miał odwagi się temu przeciwstawić. Wszyscy uważali, że Orso jest zły, nawet on sam tak myślał.

Chłopiec zmienił się pod wpływem małej Jenny. Delikatna i wrażliwa dziewczynka nauczyła go lubić innych, czytała mu Biblię, w której opisany był świat zupełnie inny od tego, w którym oboje żyli. Orso stał się wrażliwszy, pokochał swą towarzyszkę, starał się nią opiekować, poczuł, że i ona go kocha i był szczęśliwy, bo bardzo tęsknił za kimś, kto nie byłby mu wrogiem, ale przyjacielem.

Za swoją przyjaciółkę był gotów oddać życie, dlatego tak odważnie wystąpił w jej obronie. Zachował się jak prawdziwy bohater, bronił dziewczynki przed okrucieństwem Hirscha. Potem zabrał ją z cyrku i ruszył na pustynię. Był zdecydowany, wolał szukać innego domu, niż patrzeć na cierpienie Jenny.

Rola w utworze: To bardzo wzruszająca postać. Orso jest dobrym człowiekiem i oddanym przyjacielem, stać go na bohaterstwo. Jest jednocześnie skromny i cichy, choć ze względu na swoją fizyczną siłę, mógłby bardzo łatwo zdominować wszystkich innych cyrkowców, a nawet pana Hirscha. Dzięki zaletom Orso znajduje nowy dom dla siebie i Jenny, w którym pędzą szczęśliwe życie.