MAĆKO Z BOGDAŃCA

H. Sienkiewicz Krzyżacy, bohater drugoplanowy; stryj Zbyszka, jego wychowawca i opiekun.

Wygląd: Był człowiekiem w sile wieku, brodatym, barczystym, wysokim, chudym, mimo że miał ogromny apetyt. Trudy wojenne zahartowały go - miał żelazne zdrowie, był odporny na ból i wytrzymały.

Życiorys: Maćko marzył o odbudowie kasztelu w Bogdańcu i rodu rycerskiego. Bardzo dbał o Zbyszka, bo on był ostatnim z rodu. Wraz z bratankiem odbywał rycerskie wyprawy dla łupów. Danusia nie był wymarzoną kandydatką na żonę dla rycerza, ale Maćko zaakceptował wolę Zbyszka. Potem wytrwale wraz z nim tropił Krzyżaków i pomógł Zbyszkowi odbić żonę.

Na wieść o tym, że Zbyszko i Jagienka są w sobie zakochani, bardzo się ucieszył. Wybudował im piękny kasztel - prawdziwe rycerskie gniazdo. Ramię w ramię walczył ze Zbyszkiem pod Grunwaldem. Stanął naprzeciwko Kunona von Lichtensteina, który omal nie doprowadził do śmierci Zbyszka pod katowskim toporem, i zwyciężył Krzyżaka.

Charakterystyka: W charakterze rycerza na plan pierwszy wybija się jego nieprzeciętny spryt życiowy i zachłanność na dobra doczesne. Nie jest to jednak zwykła chciwość. Dążenia Maćka są podporządkowane jednemu celowi: odbudowaniu Bogdańca i odrodzeniu się rodu.

Jego troska o honor rodziny i miłość do Zbyszka nabierają chwilami cech komicznych. Komiczny jest także czasami, gdy przesadza w chciwości i przebiegłości. Uchodzi wśród znajomych za bardzo mądrego, bo powtarza cudze opinie, podając je za własne. Będąc człowiekiem głęboko religijnym, jest też przesądny, wierzy w duchy, diabły i wszelkie "złe", czające się po lasach i drogach. Mimo tych słabości jest prawym, szlachetnym i odważnym rycerzem, dotrzymuje słowa, opiekuje się sierotami.

Rola w utworze: Może nie jest ideałem, ale na pewno jest sympatycznym człowiekiem, towarzyszem, oddanym przyjacielem Zbyszka.