E. Orzeszkowa Dobra pani, bohaterka główna i tytułowa; majętna, bezdzietna wdowa, zajmująca się wyszukiwaniem osób, którym mogłaby pomóc i zająć się ich wychowaniem.
Wygląd: Odznacza się nieprzeciętną urodą. Jest to kobieta w średnim wieku, wciąż piękna, elegancko ubrana.
Życiorys: Od wielu lat bezdzietna wdowa, posiada znaczny majątek. Mieszka samotnie "zamknięta w willi swej z obrazami swymi, fortepianem, Czernisią i Elfem". Działa w Towarzystwie Dam Dobroczynnych. Nie udziela się towarzysko. Marzy o wyjeździe za granicę. Bierze na wychowanie małą dziewczynkę.
Charakterystyka: Jej pasją była dobroczynność. Lubiła dawać jałmużnę, wyszukiwała osoby, którym mogłaby pomóc, kupowała zwierzęta, by się nimi opiekować. Niestety, wszystko to czyniła z myślą o sobie. Sama siebie wielbiła za wielkie serce. Rozczulona własną dobrocią, nie zwracała uwagi na krzywdę, jaką wyrządzała ludziom i zwierzętom. Kiedy ulubieńcy znudzili się jej, wysyłała ich do garderoby, lub - jak Helenkę - wyrzucała z domu. Temu dziecku uczyniła ogromną krzywdę: rozpieściła, przyzwyczaiła do pięknych strojów, delikatnych potraw, wykwintnego otoczenia i - zepchnęła w nędzę, w świat, gdzie nikt nie rozumiał Heli ani jej nawyków, gdzie była samotna, czuła się obco. Najstraszniejsze jednak było zranienie uczuć dziecka, ponieważ dziewczynka pokochała swoją opiekunkę i odrzucona - bardzo cierpiała. Pani Krzycka to przykład egoizmu i braku odpowiedzialności. Wcale nie jest "dobrą panią".
Rola w utworze: Ewelina Krzycka jest członkinią Towarzystwa Dam Dobroczynnych, opiekunką dziewczynki Helki, którą po pięciu latach odsyła do krewnych. Jej postępowanie jest przykładem fałszywej filantropii (filantropia - pomoc innym ludziom, zwłaszcza takim, którzy bardzo potrzebują pomocy).