Wygląd: Tadzio to ładny, wesoły, sympatyczny chłopiec. Miał jasne, kręcone włosy, zadarty nosek, zdradzające łobuzerską naturę oczy. "Prócz tego Tadzio miał zabawny dołeczek w jednym policzku, co, gdy się śmiał, nadawało jego buzi wyraz pełen komizmu. Na twarzyczce jego malowała się stale wesołość i ochota do zbytków".
Życiorys: Niewiele informacji w utworze, wiadomo jedynie, że Tadzio jest siedmioletnim chłopcem, którego nigdy nikt nie wychowywał. Ojciec zmarł, gdy chłopiec był niemowlęciem, matka zaś ciągle chorowała. Po śmierci matki wychowaniem Tadzia zajęła się Maryla Cuthbert.
Charakterystyka: Tadzio to mały urwis - bardzo ruchliwy, dociekliwy, z tysiącem pytań dotyczących zwłaszcza religii; z mnóstwem przerażających pomysłów (włożenie ropuchy do łóżka Maryli, zamknięcie Toli w komórce pana Harrisona), wynikających z chęci sprawdzenia, jak na nie zareagują dorośli lub z czystej ciekawości: co się stanie jeżeli zrobię to czy tamto, w ostateczności z nudów - żeby było weselej.
Rola w utworze: Tadzio to sierota, jest on żywym, ruchliwym, ale bardzo sympatycznym chłopcem. Pod względem zachowania różni się od swej spokojnej siostry Toli.