FILIFIONKA

1. T. M. Jansson

Wygląd: Była bardzo wysoka i chuda. Miała "niespokojne oczy i sztywne loki, z których każdy przypięty był spinką". Nosiła kołnierz z lisa.

Życiorys: Filifionka mieszkała zupełnie samotnie w jednej z dolin. Robiła "wszystko po swojemu, według własnych, głupich zasad".

Charakterystyka: Była typem samotnika. Wszystko przyjmowała dosłownie, wszystkim się zamartwiała. Ciągle czuła się niedoceniana przez innych, była raczej poważna.

Filifionka była przewrażliwiona na punkcie czystości. To stało się powodem jej odizolowania od innych. "Filifionka dawno pozbyła się wszystkich swoich krewnych i uciążliwych znajomych, i miała mnóstwo czasu, żeby zajmować się swoim domem i swoją samotnością". Żałowała tego, kiedy wypadła z okna i ślizgając się wzdłuż piorunochronu musiała dotrzeć do okna. To wtedy obiecała sobie: "Nigdy już nie będę żałowała nowych ścierek, nigdy nie będę na niczym oszczędzała, będę rozrzutna, przestanę sprzątać, za dużo sprzątam, jestem pedantyczna...". Potwornie bała się wszelkiego robactwa. Gdy Paszczak grabił liście w ogrodzie, Filifionka reagowała paniką: "Bakterie!- krzyczała - Robaki! Gąsienice! Pełzające paskudztwa! Nie ruszaj ich!".

Była bardzo oszczędna. Nic nie mogło się zmarnować, zwłaszcza podczas gotowania, które bardzo lubiła: "lubiła ustawiać na półkach piękne rzędy słoików i torebek, bawiło ją wymyślanie nowych sposobów przemycania starych resztek w zapiekankach i krykietach tak, aby nikt ich nie rozpoznał. Uwielbiała gotować możliwie najoszczędniej, żeby się nie zmarnowało nawet najmniejsze ziarenko kaszy manny".

Podczas wizyty w Dolinie Muminków odkryła, że lubi muzykę. Zaczęła gwizdać różne melodie, później grać na harmonijce.

Zazdrościła innym tego, że są lubiani. Będąc w domu Muminków, zachowywała się jak Mama Muminka, a gdy Mimbla zwracała jej uwagę na to, reagowała histerycznie: "Wciąż tylko Mama Muminka, Mama Muminka! Czy ona jest taka nadzwyczajna? Niechlujna rodzina, wszyscy razem, nawet nie sprzątną własnego domu, chociaż mogą sprzątać, nawet nie zostawią najkrótszego listu, chociaż wiedzą, że my...". Scena ta dowodzi nie tylko zazdrości o Mamę, ale przede wszystkim tego, że Filifionka kocha Muminki, nawet jeśli się do tego nie przyznaje. To dlatego tak boli ją brak wiadomości o rodzinie. Dowodem jest też gra cieni, zatytułowana Powrót rodziny Muminków, przedstawiona przez nią podczas przyjęcia dla Wuja Truja.

Rola w utworze: Filifionka to przykład postaci, która nie jest zła, ale trudno ją lubić. Jej zachowanie, lęki i obawy budzą współczucie. Żal nam jest jej życia poświęconego tylko i wyłącznie sprzątaniu.

2. T. M. Jansson