BOROWSKA IRENA

K. Makuszyński Panna z mokrą głową, bohaterka główna i tytułowa.

Wygląd: Jest ładną dziewczynką, ma długie czarne włosy i śliczne, czarne jak węgiel oczy, w których widać figlarne błyski. Ludzie oglądają się za nią na ulicy. Kiedy była młodsza, stale miała podrapane ręce i kolana oraz siniaki na skórze.

Życiorys: Irenkę poznajemy w dniu narodzin, akcja kończy się, gdy ma 14 lat. W tym czasie dziewczynka przeżywa śmierć ojca i musi zadbać o całą rodzinę. Irenka udaje się nawet do Zakopanego, by prosić bogatą krewną o pomoc.

Charakterystyka: Irenkę nazywają "panną z mokrą głową", "diabłem wcielonym". Epitety te wskazują na jej niebywałą żywotność. Tego dziecka wszędzie jest pełno. Jej zaraźliwy uśmiech wszędzie wnosi radość. Nie potrafi długo usiedzieć w jednym miejscu.

Irenka jest zdolna i szybko się uczy. Także kiedy jej ojciec jest zmuszony odprawić pana Podkówkę, korepetytora, doskonale sobie radzi i bardzo dobrze zdaje wszelkie egzaminy. Szybko nauczyła się powozić i jeździć konno. Już jako dziewięciolatka odbyła długą zimową wyprawę konną na pocztę do miasteczka.

Irenka jest dziewczynką optymistycznie nastawioną do życia. Dzięki temu i dzięki swemu uśmiechowi wychodzi zwycięsko nawet z trudnych sytuacji. Jest zaradna - po śmierci ojca to właśnie ona prowadzi gospodarstwo, dogląda wszystkiego. Korzysta przy tym z rad doświadczonych, życzliwych sąsiadów. Należy do dziewcząt odważnych. Rzuciła się bez wahania w ogień, by ratować z pożaru dziecko, a także uratowała inne dziecko, które tonęło. Wśród rówieśników zwykle przewodziła. Chętnie bowiem szukała towarzyszy zabaw wśród dzieci wiejskich. Bardzo kocha swych rodziców. Szanuje ojca i jego wolę. Opiekuje się chorą matką. Dla niej gotowa jest do największych poświęceń.

Jest osobą dumną i niezależną. Nie chce przyjąć pieniędzy, ofiarowanych przez doktora Lipienia. O pomoc do hrabiny zwraca się dopiero w ostateczności, a i to tylko ze względu na zdrowie matki.

Rola w utworze: Irenka jest dziewczynką niezwykłą, odmienną od swych rówieśników, zaradną, pełną energii, wysportowaną, zawsze uśmiechniętą. To radosne usposobienie zjednuje jej także czytelnika, budzi jego sympatię. Śmiejemy się z jej psot, podziwiamy umiejętności i odwagę, współczujemy w nieszczęściu. Na uwagę zasługuje konsekwencja, z jaką dąży do celu, i życzliwość, jaką zawsze okazuje innym. Irenka wierzy, że ludzie są dobrzy i dzięki temu wygrywa.